آغاجاری: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
آغاجاری (Aghajari) | آغاجاری (Aghajari) | ||
(آغاجری مرکب از دو واژۀ ترکی «آغاج» به معنی درخت و «اَر» به معنای مَرد است که مفهوم «مَردِ بیشه» را می‌دهد) شهری در استان [[خوزستان]]، [[بهبهان، شهرستان|شهرستان بهبهان]]، و مرکز اداری بخش آغاجاری. با ارتفاعی در حدود ۲۵۰ متر، در سرزمینی تپه‌ماهوری، در ۴۱کیلومتری شمال غربی [[بهبهان، شهر|بهبهان]] و ۶کیلومتری شمال راه بهبهان به [[امیدیه، شهر|امیدیه]]، قرار دارد. اقلیم آن گرم و خشک و جمعیت آن ۱۴,۵۱۰ نفر و با استخراج بالغ بر ۲۸ میلیارد بشکه نفت یکی از میدان‌های بزرگ نفتی ایران است. عملیات حفاری نفت در آغاجاری در سال ۱۳۰۵ش آغاز گردید، چاه شماره ۳ آن در سال ۱۳۱۷ش به نفت رسید و نخستین محموله نفتی آن در سال ۱۳۲۳ش به وسیله خط لوله به آبادان فرستاده شد. در سال ۱۳۲۹ش این نقطه با تولید تقریباً نیمی از حجم فراورده های نفتی ایران از ۱۶ چاه عنوان بزرگترین حوزه نفتی کشور را به دست آورد. در سال ۱۳۳۶ش با بهره برداری از ۲۳ چاه و استخراج ۱۸٫۵ تا ۱۹ میلیون تن نفت، آغاجاری همچنان از بزرگترین مراکز نفتی ایران به شمار می آمد و تا سال ۱۳۳۷ش مقدار نفت خام استخراجی آن به یک میلیارد بشکه و در سال ۱۳۴۳ش تعداد ۶۹ حلقه چاه به ثبت رسیده است. برخی از مردم این شهر، مهاجرینی می باشند که قبل از سال ۱۳۱۷ش در پی کشف نفت، در طلب کار، به این منطقه مهاجرت کرده و ماندگار شدند اما مردم قدیم شهر و روستاهای آغاجاری از طوایف قوم لر هستند و به زبان لری سخن می‌گویند | (آغاجری مرکب از دو واژۀ ترکی «آغاج» به معنی درخت و «اَر» به معنای مَرد است که مفهوم «مَردِ بیشه» را می‌دهد) شهری در استان [[خوزستان]]، [[بهبهان، شهرستان|شهرستان بهبهان]]، و مرکز اداری بخش آغاجاری. با ارتفاعی در حدود ۲۵۰ متر، در سرزمینی تپه‌ماهوری، در ۴۱کیلومتری شمال غربی [[بهبهان، شهر|بهبهان]] و ۶کیلومتری شمال راه بهبهان به [[امیدیه، شهر|امیدیه]]، قرار دارد. اقلیم آن گرم و خشک و جمعیت آن ۱۴,۵۱۰ نفر و با استخراج بالغ بر ۲۸ میلیارد بشکه نفت یکی از میدان‌های بزرگ نفتی ایران است. عملیات حفاری نفت در آغاجاری در سال ۱۳۰۵ش آغاز گردید، چاه شماره ۳ آن در سال ۱۳۱۷ش به نفت رسید و نخستین محموله نفتی آن در سال ۱۳۲۳ش به وسیله خط لوله به آبادان فرستاده شد. در سال ۱۳۲۹ش این نقطه با تولید تقریباً نیمی از حجم فراورده های نفتی ایران از ۱۶ چاه عنوان بزرگترین حوزه نفتی کشور را به دست آورد. در سال ۱۳۳۶ش با بهره برداری از ۲۳ چاه و استخراج ۱۸٫۵ تا ۱۹ میلیون تن نفت، آغاجاری همچنان از بزرگترین مراکز نفتی ایران به شمار می آمد و تا سال ۱۳۳۷ش مقدار نفت خام استخراجی آن به یک میلیارد بشکه و در سال ۱۳۴۳ش تعداد ۶۹ حلقه چاه به ثبت رسیده است. برخی از مردم این شهر، مهاجرینی می باشند که قبل از سال ۱۳۱۷ش در پی کشف نفت، در طلب کار، به این منطقه مهاجرت کرده و ماندگار شدند اما مردم قدیم شهر و روستاهای آغاجاری از طوایف قوم لر هستند و به زبان لری سخن می‌گویند. | ||
نسخهٔ ۲۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۳
| آغاجاری | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | خوزستان |
| شهرستان | بهبهان |
| بخش | آغاجاری |
| جمعیت | ۱۴,۵۱۰ نفر |
| موقعیت | ۴۱کیلومتری شمال غربی بهبهان و ۶کیلومتری شمال راه بهبهان به امیدیه |
| نوع اقلیم | گرم و خشک |
| ارتفاع از سطح دریا | ۲۵۰ متر |
| نام لاتین | Aghajari |
آغاجاری (Aghajari)
(آغاجری مرکب از دو واژۀ ترکی «آغاج» به معنی درخت و «اَر» به معنای مَرد است که مفهوم «مَردِ بیشه» را می‌دهد) شهری در استان خوزستان، شهرستان بهبهان، و مرکز اداری بخش آغاجاری. با ارتفاعی در حدود ۲۵۰ متر، در سرزمینی تپه‌ماهوری، در ۴۱کیلومتری شمال غربی بهبهان و ۶کیلومتری شمال راه بهبهان به امیدیه، قرار دارد. اقلیم آن گرم و خشک و جمعیت آن ۱۴,۵۱۰ نفر و با استخراج بالغ بر ۲۸ میلیارد بشکه نفت یکی از میدان‌های بزرگ نفتی ایران است. عملیات حفاری نفت در آغاجاری در سال ۱۳۰۵ش آغاز گردید، چاه شماره ۳ آن در سال ۱۳۱۷ش به نفت رسید و نخستین محموله نفتی آن در سال ۱۳۲۳ش به وسیله خط لوله به آبادان فرستاده شد. در سال ۱۳۲۹ش این نقطه با تولید تقریباً نیمی از حجم فراورده های نفتی ایران از ۱۶ چاه عنوان بزرگترین حوزه نفتی کشور را به دست آورد. در سال ۱۳۳۶ش با بهره برداری از ۲۳ چاه و استخراج ۱۸٫۵ تا ۱۹ میلیون تن نفت، آغاجاری همچنان از بزرگترین مراکز نفتی ایران به شمار می آمد و تا سال ۱۳۳۷ش مقدار نفت خام استخراجی آن به یک میلیارد بشکه و در سال ۱۳۴۳ش تعداد ۶۹ حلقه چاه به ثبت رسیده است. برخی از مردم این شهر، مهاجرینی می باشند که قبل از سال ۱۳۱۷ش در پی کشف نفت، در طلب کار، به این منطقه مهاجرت کرده و ماندگار شدند اما مردم قدیم شهر و روستاهای آغاجاری از طوایف قوم لر هستند و به زبان لری سخن می‌گویند.