آلبرونی، جولیو (۱۶۶۴ـ۱۷۵۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<p style="text-align: justify;">آلبِرونی، جولیو ( | <p style="text-align: justify;">{{جعبه زندگینامه|عنوان=جولیو آلبرونی|نام=Giulio Alberoni|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=پیاچنتسا ۱۶۶۴م|تاریخ مرگ=۱۷۵۲م|دوره زندگی=|ملیت=اسپانیایی ایتالیایی‌تبار|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=کشیش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=نخست‌وزیری اسپانیا - کاردینال|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادیان و فرقه های غیراسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}</p><p style="text-align: justify;">آلبِرونی، جولیو (۱۶۶۴ـ۱۷۵۲م)(Alberoni,Giulio)<br /> کشیش و سیاستمدار اسپانیایی ایتالیایی‌تبار، متولد [[پیاچنتسا، شهر|پیاچنتسا]]<ref>Piacenza</ref> در [[ایتالیا]]. [[فیلیپ پنجم (۱۶۸۳ـ۱۷۴۶)|فیلیپ پنجم]] در ۱۷۱۵م او را به نخست‌وزیری [[اسپانیا]] منصوب کرد. در ۱۷۱۷م به مقام [[کاردینال|کاردینالی]] رسید. پایه‌گذار بسیاری از اصلاحات داخلی ازجمله تجدید سازمان ارتش بود. حمله‌اش به ساردنی<ref>Sardinia</ref> در ۱۷۱۸م به اتحاد چهارجانبه میان [[اتریش]]، [[بریتانیا]]، [[فرانسه]]، و استان‌های متحد ([[هلند]]) منجر شد. در ۱۷۱۹م به‌ناچار به ایتالیا فرار کرد.<br /> </p> | ||
---- | ---- | ||
[[Category:ادیان و فرقه های غیراسلام]] [[Category:مسیحیت – اشخاص و عناوین]] [[Category:تاریخ جهان]] [[Category:اسپانیا و اندلس]] | [[Category:ادیان و فرقه های غیراسلام]] [[Category:مسیحیت – اشخاص و عناوین]] [[Category:تاریخ جهان]] [[Category:اسپانیا و اندلس]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۴۵
| جولیو آلبرونی Giulio Alberoni | |
|---|---|
| زادروز |
پیاچنتسا ۱۶۶۴م |
| درگذشت | ۱۷۵۲م |
| ملیت | اسپانیایی ایتالیایی‌تبار |
| شغل و تخصص اصلی | کشیش |
| گروه مقاله | ادیان و فرقه های غیراسلام |
آلبِرونی، جولیو (۱۶۶۴ـ۱۷۵۲م)(Alberoni,Giulio)
کشیش و سیاستمدار اسپانیایی ایتالیایی‌تبار، متولد پیاچنتسا[۱] در ایتالیا. فیلیپ پنجم در ۱۷۱۵م او را به نخست‌وزیری اسپانیا منصوب کرد. در ۱۷۱۷م به مقام کاردینالی رسید. پایه‌گذار بسیاری از اصلاحات داخلی ازجمله تجدید سازمان ارتش بود. حمله‌اش به ساردنی[۲] در ۱۷۱۸م به اتحاد چهارجانبه میان اتریش، بریتانیا، فرانسه، و استان‌های متحد (هلند) منجر شد. در ۱۷۱۹م به‌ناچار به ایتالیا فرار کرد.