آلگاروه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۳: خط ۳:
آلگاروِه (Algarve)<br />  
آلگاروِه (Algarve)<br />  


(به عربی: «الغرب») کشور پادشاهی قدیمی در جنوب [[پرتغال]]. از شرق به [[اسپانیا]]، و از غرب و جنوب به [[اقیانوس اطلس]] محدود است؛ با بخش کنونی [[فارو، بخش|فارو]]<ref>Faro</ref>، مرکز ایالتی آلگاروه هم‌مرز است. ۵,۰۷۱ کیلومتر مربع مساحت و ۳۴۶هزار نفر جمعیت دارد (۱۹۹۵م). به سبب مهاجرت‌های داخلی، در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ بر جمعیت آن افزوده شد. گردشگری اشتغال‌زاترین صنعت آن است. در کشاورزی منطقه‌ای، بیشتر کشت مرکبات به شیوۀ آبیاری نوین است، گرچه هنوز محصولات سنتی نظیر انگور، زیتون، انجیر و بادام هنوز تولید می‌شوند. تپه‌ماهورهای ناحیه پوشیده از درختان [[نخل]] و [[اوکالیپتوس]] است. ناحیۀ آلگاروه شامل دماغۀ سنت وینسنت<ref>Cape St Vincent</ref>، جنوبی‌ترین نقطۀ اروپا، و محل شکست اسپانیایی‌ها از ناوگان بریتانیاست (۱۷۹۷). بخش‌هایی از آلگاروه به ترتیب در دست فنیقی‌ها<ref>Phoenicians</ref>، رومی‌ها و [[ویزیگوت ها|ویزیگوت‌ها]]<ref>Visigoths</ref> بود. این کشور محل تأسیس پادشاهی مور<ref>Moorish Kingdom</ref> (۱۱۴۰م) و آخرین پایگاه مورها در پرتغال بود؛ آلفونسو سوم از پرتغال آن‌جا را فتح کرد (۱۲۴۹م). آلگاروه در ۱۲۵۳م به پرتغال منضم شد.<br /> &nbsp;
(به عربی: «الغرب») کشور پادشاهی قدیمی در جنوب [[پرتغال]]. از شرق به [[اسپانیا]]، و از غرب و جنوب به [[اقیانوس اطلس]] محدود است؛ با بخش کنونی [[فارو، بخش|فارو]]<ref>Faro</ref>، مرکز ایالتی آلگاروه هم‌مرز است. ۵,۰۷۱ کیلومتر مربع مساحت و 467,495 نفر جمعیت دارد (2021م). به سبب مهاجرت‌های داخلی، در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰م بر جمعیت آن افزوده شد. گردشگری اشتغال‌زاترین صنعت آن است. در کشاورزی منطقه‌ای، بیشتر کشت مرکبات به شیوۀ آبیاری نوین است، گرچه هنوز محصولات سنتی نظیر انگور، زیتون، انجیر و بادام هنوز تولید می‌شوند. تپه‌ماهورهای ناحیه پوشیده از درختان [[نخل]] و [[اوکالیپتوس]] است. ناحیۀ آلگاروه شامل دماغۀ سنت وینسنت<ref>Cape St Vincent</ref>، جنوبی‌ترین نقطۀ اروپا، و محل شکست اسپانیایی‌ها از ناوگان بریتانیاست (۱۷۹۷). بخش‌هایی از آلگاروه به ترتیب در دست فنیقی‌ها<ref>Phoenicians</ref>، رومی‌ها و [[ویزیگوت ها|ویزیگوت‌ها]]<ref>Visigoths</ref> بود. این کشور محل تأسیس پادشاهی مور<ref>Moorish Kingdom</ref> (۱۱۴۰م) و آخرین پایگاه مورها در پرتغال بود؛ آلفونسو سوم از پرتغال آن‌جا را فتح کرد (۱۲۴۹م). آلگاروه در ۱۲۵۳م به پرتغال منضم شد.<br /> &nbsp;


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۹

ساحل بناگیل در اقیانوس اطلس

آلگاروِه (Algarve)

(به عربی: «الغرب») کشور پادشاهی قدیمی در جنوب پرتغال. از شرق به اسپانیا، و از غرب و جنوب به اقیانوس اطلس محدود است؛ با بخش کنونی فارو[۱]، مرکز ایالتی آلگاروه هم‌مرز است. ۵,۰۷۱ کیلومتر مربع مساحت و 467,495 نفر جمعیت دارد (2021م). به سبب مهاجرت‌های داخلی، در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰م بر جمعیت آن افزوده شد. گردشگری اشتغال‌زاترین صنعت آن است. در کشاورزی منطقه‌ای، بیشتر کشت مرکبات به شیوۀ آبیاری نوین است، گرچه هنوز محصولات سنتی نظیر انگور، زیتون، انجیر و بادام هنوز تولید می‌شوند. تپه‌ماهورهای ناحیه پوشیده از درختان نخل و اوکالیپتوس است. ناحیۀ آلگاروه شامل دماغۀ سنت وینسنت[۲]، جنوبی‌ترین نقطۀ اروپا، و محل شکست اسپانیایی‌ها از ناوگان بریتانیاست (۱۷۹۷). بخش‌هایی از آلگاروه به ترتیب در دست فنیقی‌ها[۳]، رومی‌ها و ویزیگوت‌ها[۴] بود. این کشور محل تأسیس پادشاهی مور[۵] (۱۱۴۰م) و آخرین پایگاه مورها در پرتغال بود؛ آلفونسو سوم از پرتغال آن‌جا را فتح کرد (۱۲۴۹م). آلگاروه در ۱۲۵۳م به پرتغال منضم شد.
 

 


  1. Faro
  2. Cape St Vincent
  3. Phoenicians
  4. Visigoths
  5. Moorish Kingdom