آموزش از راه دور

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

آموزش از راه دور (tele-education)
آموزش افراد ساکن در محدوده‌های جغرافیایی پراکنده، که امکان حضور در مدارس و دانشگاه‌ها را ندارند. آموزش از راه دور، با برنامه‌ریزی دقیق، معمولاً زیر نظر دانشگاه یا مؤسسه‌ای آموزشی و با کمک رسانه‌های گوناگون، ازجمله رادیو[۱]، ضبط صوت[۲]، تلفن[۳]، تلویزیون[۴]، رایانه[۵]‌های شخصی، یا به‌صورت مکاتبه‌ای، و گاه با حضور کوتاه‌مدت در کلاس درس صورت می‌گیرد. ارزشیابی و سنجش میزان پیشرفت آموخته‌های فراگیران نیز از راه دور است؛ بدین ترتیب که پاسخ‌های آنان دریافت می‌شود و معلمان مراکز آموزش از راه دور آن‌ها را بررسی و اصلاح می‌کنند. در ایران، از ۱۳۴۰ به بعد، آموزش از راه دور به دو صورت بود: یکی آموزش درس‌های دورۀ متوسطه از طریق برنامه‌های آموزشی تلویزیونی؛ و دیگر، آموزش عالی که ابتدا به‌صورت «آموزش مکاتبه‌ای» دانشگاه آزاد ایران آغاز شد و سپس به‌صورت آموزش‌های نیمه‌حضوری دانشگاه پیام نور ادامه یافت. آموزش‌های غیرمتمرکز فعلی با پیاده‌سازی تکنولوژی الکترونیک و رایانه، متحول شده است. تحویل مباحث آموزشی از طریق تکنولوژی‌های مختلفی نظیر ماهواره[۶]، رایانه، تلویزیون کابلی[۷]، ویدئوی محاوره‌ای[۸]، انتقال الکترونیکی از طریق خطوط تلفن[۹]، شبکه جهانی وب[۱۰] و دیگر تکنولوژی‌های اینترنتی[۱۱] و غیره امکان‌پذیر می‌باشد. آموزش غیرمتمرکز مانعی برای فرآیندهای آموزشی سنتی محسوب نمی‌شود و معمولاً در زمینۀ فعالیت‌های آموزشی حرفه‌ای و یا در کنار کلاس‌های درس مورد استفاده قرار می‌گیرد.



  1. radio
  2. tape recorder
  3. telephone
  4. television
  5. Computer
  6. Satellite
  7. Cable TV
  8. Video Conference
  9. Cable Phone
  10. World Wide Web
  11. Internet Technology (IT)