آناکلتوس دوم: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آناکلتوس دوم ( ـ۱۱۳۸م)(Anacletus II)<br>(نام اصلی: پیِترو پیِرلئونی<ref>Pietro Pierleoni</ref>) [[ناپاپ]] (۱۱۳۰ـ | {{جعبه زندگینامه|عنوان=آناکلتوس دوم|نام=Anacletus II|نام دیگر=|نام اصلی=پیِترو پیِرلئونی|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=۱۱۳۸م|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=ناپاپ (۱۱۳۰ـ ۱۱۳۸م)|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادیان و فرقه های غیراسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
آناکلتوس دوم ( ـ۱۱۳۸م)(Anacletus II)<br>(نام اصلی: پیِترو پیِرلئونی<ref>Pietro Pierleoni</ref>) [[ناپاپ]] (۱۱۳۰ـ ۱۱۳۸م). پس از مرگ پاپ [[هونوریوس دوم]]<ref>Honorius II</ref> در ۱۱۳۰م اکثریت [[کاردینال|کاردینال]]<nowiki/>ها او را به جانشینی وی برگزیدند، ولی اقلیت جانب کاردینال گرگوریو پاپارسکی<ref>Gregorio Papareschi</ref> ([[اینوکنتیوس دوم]]<ref>Innocent II</ref>) را گرفت. هیچ‌یک از موضع خود کوتاه نیامدند و کلیسای کاتولیک دچار شقاق شد. شورای اِتامپ<ref>Étampes</ref> نیز که [[لویی ششم|لوئی ششم]]<ref>Louis VI</ref>، پادشاه [[فرانسه]]، برای تصمیم‌گیری دربارۀ جانشینی تشکیل داد اینوکنتیوس را برگزید. کشمکش بر سر جانشینی منجر به مداخلۀ دولت‌ها و امپراتوران و بارها لشکرکشی طرفین شد. سرانجام، پس از مرگ آناکلتوس شورایی که اینوکنتیوس تشکیل داد به جدایی پایان بخشید. | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۱۴
| آناکلتوس دوم Anacletus II | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۱۳۸م |
| گروه مقاله | ادیان و فرقه های غیراسلام |
آناکلتوس دوم ( ـ۱۱۳۸م)(Anacletus II)
(نام اصلی: پیِترو پیِرلئونی[۱]) ناپاپ (۱۱۳۰ـ ۱۱۳۸م). پس از مرگ پاپ هونوریوس دوم[۲] در ۱۱۳۰م اکثریت کاردینال‌ها او را به جانشینی وی برگزیدند، ولی اقلیت جانب کاردینال گرگوریو پاپارسکی[۳] (اینوکنتیوس دوم[۴]) را گرفت. هیچ‌یک از موضع خود کوتاه نیامدند و کلیسای کاتولیک دچار شقاق شد. شورای اِتامپ[۵] نیز که لوئی ششم[۶]، پادشاه فرانسه، برای تصمیم‌گیری دربارۀ جانشینی تشکیل داد اینوکنتیوس را برگزید. کشمکش بر سر جانشینی منجر به مداخلۀ دولت‌ها و امپراتوران و بارها لشکرکشی طرفین شد. سرانجام، پس از مرگ آناکلتوس شورایی که اینوکنتیوس تشکیل داد به جدایی پایان بخشید.