آیه تداین: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Added English title to display title and first line) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آیۀ تدایُن <br>(یا: مداینه؛ دَین) در [[قرآن]]، [[بقره، سوره|سورۀ بقره]]، آیۀ ۲۸۲، بلندترین آیۀ قرآن. در این آیه خداوند به تشریع قوانین وام‌گیری و وام‌دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت‌دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند قرض و رهن در این آیه آمده است و به تعبیری می‌توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست.<br><!--10290800--> | آیۀ تدایُن <br>(یا: مداینه؛ دَین) در [[قرآن]]، [[بقره، سوره|سورۀ بقره]]، آیۀ ۲۸۲، بلندترین آیۀ قرآن. در این آیه خداوند به تشریع قوانین وام‌گیری و وام‌دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت‌دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند قرض و رهن در این آیه آمده است و به تعبیری می‌توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست.<br><!--10290800--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:علوم قرآنی]] | [[رده:علوم قرآنی]] | ||
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۲۶
آیۀ تدایُن
(یا: مداینه؛ دَین) در قرآن، سورۀ بقره، آیۀ ۲۸۲، بلندترین آیۀ قرآن. در این آیه خداوند به تشریع قوانین وام‌گیری و وام‌دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت‌دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند قرض و رهن در این آیه آمده است و به تعبیری می‌توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست.