ابدون

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَبَدّون (Abaddon)
(در یونانی آپولیون[۱]، واژه‌ای عبری به معنی ویرانگر) در عهد عتیق[۲] (کتاب ایوب ۳۱: ۱۲؛ مزامیر ۷۸: ۴۹)، برابر با شئول (هاویه) و خدای مرگ. در عهد جدید[۳]، کتاب مکاشفۀ یوحنا[۴] باب نهم، نام فرشتۀ نگهبان چاه‌ هاویه است که از آن دود عظیم و ملخ‌های همچون عقرب نمایان می‌شوند، و شاید تجسّم جهنم باشد. واژۀ یونانی آن نیز به معنی ویرانگر، احتمالاً اشارۀ تجنیسی به آپولون[۵] دارد که نمادش ملخ است.



  1. Apollyon
  2. Old Testament
  3. New Testament
  4. Revelation
  5. Apollo