ابراهیم آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


ابراهیم ‌آبادی<br />از گویش‌های تاتی جنوبی رایج در [[ابراهیم آباد|ابراهیم‌آباد]] واقع در جنوب غربی [[قزوین، استان|قزوین]]. نشانۀ جمع در گویش ابراهیم‌آبادی un است. حرف اضافه پس از اسم ku است که کاربرد زیاد دارد. در این گویش، مضاف‌الیه پیش از مضاف و صفت پیش از اسم می‌آید. صامت b به v یا f تبدیل می‌شود، و صامت z «ز» پایانی به j «ج» تبدیل می‌شود: روز ← روج (ruj)؛ تیز ← تیج (tij).   <br /> &nbsp;
ابراهیم‌آبادی<br />از گویش‌های تاتی جنوبی رایج در [[ابراهیم آباد|ابراهیم‌آباد]] واقع در جنوب غربی [[قزوین، استان|قزوین]]. نشانۀ جمع در گویش ابراهیم‌آبادی un است. حرف اضافه پس از اسم ku است که کاربرد زیاد دارد. در این گویش، مضاف‌الیه پیش از مضاف و صفت پیش از اسم می‌آید. صامت b به v یا f تبدیل می‌شود، و صامت z «ز» پایانی به j «ج» تبدیل می‌شود: روز ← روج (ruj)؛ تیز ← تیج (tij).   <br /> &nbsp;


[[Category:زبان شناسی و ترجمه]]  
[[Category:زبان شناسی و ترجمه]]  
[[Category:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]]
[[Category:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۰۵

ابراهیم‌آبادی
از گویش‌های تاتی جنوبی رایج در ابراهیم‌آباد واقع در جنوب غربی قزوین. نشانۀ جمع در گویش ابراهیم‌آبادی un است. حرف اضافه پس از اسم ku است که کاربرد زیاد دارد. در این گویش، مضاف‌الیه پیش از مضاف و صفت پیش از اسم می‌آید. صامت b به v یا f تبدیل می‌شود، و صامت z «ز» پایانی به j «ج» تبدیل می‌شود: روز ← روج (ruj)؛ تیز ← تیج (tij).