نمایش مبدأ برای ابن یمین، محمود (ح ۶۸۵ـ ۷۶۹ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=|نام=ابن یمین|نام دیگر=|نام اصلی=امیر فخرالدین محمود بن یمین‌الدین طُغْرایی فَرومَدی|نام مستعار=ابن یمین|لقب=|زادروز=ح ۶۸۵ق|تاریخ مرگ=۷۶۹ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=دیوان اشعار|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات فارسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

اِبنِ یَمین، محمود (ح ۶۸۵ـ‌۷۶۹ق)<br>
<p>(امیر فخرالدین محمود بن یمین‌الدین طُغْرایی فَریومَدی، معروف به اِبْن یمین) شاعر ایرانی. اهل فریومد [[سبزوار، شهر|سبزوار]] بود. پدرش (  ـ۷۲۲ق)، شاعر، منشی و در بیهق خرده‌مالک بود و در دستگاه خواجه علاء‌الدین محمد فریومدی (  ـ۷۴۲ق) صاحب‌دیوان و وزیر [[خراسان]]، به شغل استیفا و طغرانویسی سرگرم بود. پس از مرگ پدر، ابن یمین جانشین او شد. ابن یمین پس از قتل [[علاءالدین محمد خراسانی، خواجه ( ـ۷۸۳ق)|خواجه علاء‌الدین]] به دست [[سربداران]]، به سبزوار رفت و به خدمت امیر [[وجیه الدین مسعود|وجیه‌الدین مسعود]]، امیر سربداران، درآمد. در جنگی که میان سربداران و [[معزالدین کرت|ملک معز‌الدین حسین کرت]] روی داد چندی اسیر شد. در نهایت به زادگاه خود رفت و از دربار و درباریان کناره گرفت و در مزرعه‌ای، که از پدر به ارث برده بود، اقامت کرد. ستایشگر [[علاءالدین محمد خراسانی، خواجه ( ـ۷۸۳ق)|خواجه علاءالدین محمد]]، وزیر سلطان محمد خدابنده، و [[طغاتیمورخان مغول|طغای تیمور]] و امرای سربداران و [[آل کرت]] بود. شهرت و اهمیت وی، بیشتر به‌سبب قطعاتش است که درون‌مایۀ عرفانی، اخلاقی و اجتماعی دارد. اشعاری نیز در مناقب امامان و [[کربلا، عملیات|واقعۀ کربلا]] سروده است. از آثارش: ''منشآت''؛ ''دیوان اشعار'' که در ۷۴۳ق، در جنگ میان سربداران و ملک معزالدین حسین کرت، فرمانروای [[هرات، شهر (افغانستان)|هرات]]، به غارت رفت، اما بعد شاعر طی ده سال، آن را گرد آورد.</p>
<br><!--11049500-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]