ابوالبرکات لاهوری، منیرالدین (لاهور ۱۰۱۹ـ ۱۰۵۴ق)

ابوالبرکات لاهوری
زادروز	لاهور ۱۰۱۹ق
درگذشت	۱۰۵۴ق
ملیت	هندی
نام‌های دیگر	منیر لاهوری
شغل و تخصص اصلی	ادیب و شاعر
آثار	مجموعۀ منشآت؛ مناظرات منیر؛ نوباوه؛ کارستان؛ شرح دیوان عرفی شیرازی؛ کارنامه؛ مظهر گل (کراچی، ۱۹۵۳)
گروه مقاله	ادبیات سایر کشورها

ابوالبَرَکات لاهوری، منیرالدین (لاهور ۱۰۱۹ـ ۱۰۵۴ق)

(یا: منیر لاهوری؛ متخلص به منیر) ادیب و شاعر شبه‌قاره. از شاعران برجستۀ روزگار شاه‌جهان گورکانی بود. چندی ملازم اعتقادخان، برادر سیف‌خان، حکمران جونپور، بود. سپس به اکبرآباد رفت. وی را برترین نمایندۀ نظم و نثر فارسی روزگارش دانسته‌اند. در شعر پیرو انوری و خاقانی بود. از وی مثنوی‌های بی‌شماری باقی مانده که چهار مثنوی آب و رنگ، ساز و برگ، نور و صفا، و درد و الم با عنوان چارگوهر معروف است و افزون بر این صاحب مثنوی‌های رمز و ایما، میخانۀ منیر، بهار جاوید، مظهر گل، مناظرۀ بنگ و کوکنار و بیت‌المعمور است که هفت مثنوی آب ‌و رنگ، بخت بلند، مرآت‌الخیال، ساز و برگ، میخانه، دردوالم و بیت‌المعمور به‌نام هفت اختر آوازه است. از دیگر آثارش: مجموعۀ منشآت انشای منیر که بارها چاپ شده؛ مناظرات منیر؛ نوباوه که مجموعۀ نامه‌ها، منشآت و مناظرات وی به نثر آمیخته به نظم است؛ کارستان؛ شرح دیوان عرفی شیرازی؛ کارنامه در نقد و بررسی سروده‌های شاعرانی چون عرفی شیرازی، طالب آملی و زلالی خوانساری؛ مظهر گل (کراچی، ۱۹۵۳).