نمایش مبدأ برای ابوالحسن ابیوردی، علی ( ۹۳۹ـ کاشان ۹۶۹ق)

{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابوالحسن ابیوردی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=دانشمند ابیوردی|لقب=|زادروز=1941م|تاریخ مرگ=کاشان ۹۶۹ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=ریاضی‌دان|شغل و تخصص های دیگر=شاعر|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=حلّ مالایُنحل در ریاضی؛ مشارق و مرآت‌الافلاک در نجوم و ریاضی؛ شرح‌الفرائض‌النّصیریه به فارسی در فقه؛ حاشیه بر شمسیه به عربی؛ فوائد فلسفی به فارسی|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ریاضیات|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

ابوالحسن اَبیوَرْدی، علی ( ۹۳۹ـ کاشان ۹۶۹ق)<br>
<p>(یا: دانشمند ابیوردی) ریاضی‌دان و شاعر ایرانی. پدرش، که از دانشمندان بنام روزگار خود بود، از ابیورد به [[کاشان، شهر|کاشان]] کوچید و در آن‌جا تدریس می‌کرد. ابوالحسن نزد پدرش و دیگر دانشمندان درس خواند و به‌ویژه در [[ریاضیات]] استادی یافت؛ چنان که گویند هجده مسئلۀ ریاضی از روزگاران گذشته به‌جا مانده بود که شش ‌تای آن را [[خواجه نصیر طوسی، احمد (تهران ۱۳۰۶ش)|خواجه نصیر طوسی]] و دوازده ‌تای دیگر را ابوالحسن حل کرد. گویا شعر نیز می‌گفت. آرامگاهش در [[اردبیل، شهر|اردبیل]] در جوار بارگاه [[صفی الدین اردبیلی، اسحاق (اردبیل ۶۵۰ـ۷۳۵ق)|صفی‌الدین اردبیلی]] است. از آثارش:'' حلّ مالایُنحل'' در ریاضی؛ ''مشارق و مرآت‌الافلاک'' در نجوم و ریاضی؛ ''شرح‌الفرائض‌النّصیریه'' به فارسی در فقه که آن را به فرمان [[طهماسب صفوی اول|شاه‌طهماسب اول صفوی]] نوشت؛ ''حاشیه بر شمسیه'' به عربی؛ ''فوائد فلسفی'' به فارسی.</p>
<br><!--11052000-->
[[رده:اخترشناسی]]
[[رده:اخترشناسی قدیم (نجوم)]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]
[[رده:ریاضیات]]
[[رده:(ریاضیات)اشخاص و آثار]]