ابوالمعالی علوی، محمد بن نعمت (پس از 485ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
<br /> اَبُوالْمَعالی علوی، محمد بن نعمت ( ـ پس از ۴۸۵ق) | <br /> اَبُوالْمَعالی علوی، محمد بن نعمت ( ـ پس از ۴۸۵ق) | ||
فقیه و متکلم ایرانی. از قاضی ابوالفتح بلخی حدیث شنید. مذهب وی معلوم نیست. بَیانُ‌الادیان تنها اثر باقیمانده اوست که نخستین‌بار شفر در ۱۸۸۳ در [[پاریس، شهر|پاریس]] و سپس عباس اقبال در ۱۳۱۲ش آن را همراه با مقدمه‌ای به چاپ رساند. ابوالمعالی در این اثر، که قدیم‌ترین کتاب به فارسی در ملل و نحل است، به شیعه بسیار پرداخته و آشکارا بر [[اسماعیلیان]] تاخته است. | فقیه و متکلم ایرانی. از قاضی ابوالفتح بلخی حدیث شنید. مذهب وی معلوم نیست. بَیانُ‌الادیان تنها اثر باقیمانده اوست که نخستین‌بار شفر در ۱۸۸۳ در [[پاریس، شهر|پاریس]] و سپس عباس اقبال در ۱۳۱۲ش آن را همراه با مقدمه‌ای به چاپ رساند. ابوالمعالی در این اثر، که قدیم‌ترین کتاب به فارسی در ملل و نحل است، به شیعه بسیار پرداخته و آشکارا بر [[اسماعیلیه|اسماعیلیان]] تاخته است. | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۱
اَبُوالْمَعالی علوی، محمد بن نعمت ( ـ پس از ۴۸۵ق)
فقیه و متکلم ایرانی. از قاضی ابوالفتح بلخی حدیث شنید. مذهب وی معلوم نیست. بَیانُ‌الادیان تنها اثر باقیمانده اوست که نخستین‌بار شفر در ۱۸۸۳ در پاریس و سپس عباس اقبال در ۱۳۱۲ش آن را همراه با مقدمه‌ای به چاپ رساند. ابوالمعالی در این اثر، که قدیم‌ترین کتاب به فارسی در ملل و نحل است، به شیعه بسیار پرداخته و آشکارا بر اسماعیلیان تاخته است.