ابونصر کاشی، احمد بن فضل ( ـ مرو ۵۲۱ق): تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۰

ابونَصْر کاشی، احمد بن فضل ( ـ مرو ۵۲۱ق)

دولتمرد ایرانی. در پادشاهی ملکشاه سلجوقی به دستگاه دیوانی پیوست و زیر دست دایی خود، ناصح‌الملوک، و برادر خود، مجدالدین، خدمت می‌کرد. در دستگاه سعدالملک آبی، که وزارت محمد سلجوقی را داشت، ریاست دیوان انشا به او سپرده شد. اما پس از چندی به توطئۀ قاضی اسماعیل خطیبی، رئیس اصفهان، که ابونصر را به داشتن گرایش‌های اسماعیلی متهم کرده بود، برکنار و زندانی شد و سرکردگان ترک سپاه اموال او را غارت کردند. پس از چندی که خطیبی خود به زخم کارد اسماعیلیه از پای درآمد و توطئۀ او فاش شد، ابونصر از بند رهایی یافت. ابونصر در ۵۰۴ـ۵۱۱ق رئیس دیوان استیفا بود. در ۵۱۸ق سنجر او را به مرو خواست و وزارت خود را به او داد. دشمنی سرسختانه ابونصر با اسماعیلیان و لشکرکشی سنجر به الموت که به تحریک او انجام گرفت سبب شد تا به اشارۀ ابوالقاسم در‌گزینی، که با او رقابت می‌ورزید، به دست فداییان اسماعیلی کشته شود. ابونصر را به کاردانی، دادگری و دین‌داری ستوده‌اند. وی از ممدوحان ناصح‌الدین ارجانی و امیر معزی نیشابوری بود.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 ابونَصْر کاشی، احمد بن فضل (  ـ مرو ۵۲۱ق)<br>
-<p>دولتمرد ایرانی. در پادشاهی [[ملکشاه سلجوقی]] به دستگاه دیوانی پیوست و زیر دست دایی خود، ناصح‌الملوک، و برادر خود، مجدالدین، خدمت می‌کرد. در دستگاه [[آبی، سعدالملک|سعدالملک آبی]]، که وزارت محمد سلجوقی را داشت، ریاست دیوان انشا به او سپرده شد. اما پس از چندی به توطئۀ قاضی اسماعیل خطیبی، رئیس اصفهان، که ابونصر را به داشتن گرایش‌های اسماعیلی متهم کرده بود، برکنار و زندانی شد و سرکردگان ترک سپاه اموال او را غارت کردند. پس از چندی که خطیبی خود به زخم کارد اسماعیلیه از پای درآمد و توطئۀ او فاش شد، ابونصر از بند رهایی یافت. ابونصر در ۵۰۴ـ۵۱۱ق رئیس دیوان استیفا بود. در ۵۱۸ق سنجر او را به [[مرو، شهر|مرو]] خواست و وزارت خود را به او داد. دشمنی سرسختانه ابونصر با [[اسماعیلیان]] و لشکرکشی سنجر به الموت که به تحریک او انجام گرفت سبب شد تا به اشارۀ ابوالقاسم در‌گزینی، که با او رقابت می‌ورزید، به دست فداییان اسماعیلی کشته شود. ابونصر را به کاردانی، دادگری و دین‌داری ستوده‌اند. وی از ممدوحان ناصح‌الدین ارجانی و امیر معزی نیشابوری بود.</p>
+<p>دولتمرد ایرانی. در پادشاهی [[ملکشاه سلجوقی]] به دستگاه دیوانی پیوست و زیر دست دایی خود، ناصح‌الملوک، و برادر خود، مجدالدین، خدمت می‌کرد. در دستگاه [[آبی، سعدالملک|سعدالملک آبی]]، که وزارت محمد سلجوقی را داشت، ریاست دیوان انشا به او سپرده شد. اما پس از چندی به توطئۀ قاضی اسماعیل خطیبی، رئیس اصفهان، که ابونصر را به داشتن گرایش‌های اسماعیلی متهم کرده بود، برکنار و زندانی شد و سرکردگان ترک سپاه اموال او را غارت کردند. پس از چندی که خطیبی خود به زخم کارد اسماعیلیه از پای درآمد و توطئۀ او فاش شد، ابونصر از بند رهایی یافت. ابونصر در ۵۰۴ـ۵۱۱ق رئیس دیوان استیفا بود. در ۵۱۸ق سنجر او را به [[مرو، شهر|مرو]] خواست و وزارت خود را به او داد. دشمنی سرسختانه ابونصر با اسماعیلیان و لشکرکشی سنجر به الموت که به تحریک او انجام گرفت سبب شد تا به اشارۀ ابوالقاسم در‌گزینی، که با او رقابت می‌ورزید، به دست فداییان اسماعیلی کشته شود. ابونصر را به کاردانی، دادگری و دین‌داری ستوده‌اند. وی از ممدوحان ناصح‌الدین ارجانی و امیر معزی نیشابوری بود.</p>
 <br><!--11083700-->
 [[رده:تاریخ ایران]]
 [[رده:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]]