اربلی، بهاءالدین ابوالحسن علی ( ـ۶۹۲ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


اِرْبِلی، بهاءالدین ابوالحسن علی (  ـ۶۹۲ق)<br>
اِرْبِلی، بهاءالدین ابوالحسن علی (  ـ۶۹۲ق)<br>
<p>محدّث و ادیب و منشی شیعی عراقی. از سید جلال‌الدین عبدالحمید بن فخار موسوی و سید ابن طاووس حلّی روایت کرده است. در بغداد، منصب دیوانی داشت. اثر معروفش ''کشف‌الغُمّة فی معرفة‌الائمة'' است (۶۸۷ق). اشعار او دربارۀ اهل بیت (ع) در این کتاب آمده است.</p>
<p>محدّث و ادیب و منشی شیعی عراقی. از سید جلال‌الدین عبدالحمید بن فخار موسوی و سید [[ابن طاووس، احمد بن موسی ( ـ حله ۶۷۳ق)|ابن طاووس حلّی]] روایت کرده است. در [[بغداد]]، منصب دیوانی داشت. اثر معروفش ''کشف‌الغُمّة فی معرفة‌الائمة'' است (۶۸۷ق). اشعار او دربارۀ [[اهل بیت]] (ع) در این کتاب آمده است.</p>
<br><!--11173400-->
<br><!--11173400-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:حدیث شناسی]]
[[رده:حدیث شناسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۱

اِرْبِلی، بهاءالدین ابوالحسن علی ( ـ۶۹۲ق)

محدّث و ادیب و منشی شیعی عراقی. از سید جلال‌الدین عبدالحمید بن فخار موسوی و سید ابن طاووس حلّی روایت کرده است. در بغداد، منصب دیوانی داشت. اثر معروفش کشف‌الغُمّة فی معرفة‌الائمة است (۶۸۷ق). اشعار او دربارۀ اهل بیت (ع) در این کتاب آمده است.