اردبیلی

اَرْدَبیلی
از لهجه‌های تُرکی آذربایجانی که مردم اردبیل به آن سخن می‌گویند و به لهجه‌های تُرکی خلخالی و سرابی و میانه‌یی نزدیک است.

در این گویش صنعت‌ها همانند صامت‌های تُرکی آذربایجانی است. ویژگی‌های آوایی اردبیلی: فقدان /e/ پایانی در آن و از این رو تبدیل /e/ پایانی دخیل از فارسی یا عربی به /a/ می‌باشد. در گویش اردبیلی مضاف بعد از مضاف‌الیه می‌آید. پسوند نسبت - li است که پس از اسم قرار می‌گیرد و چنانچه اسم به -nd مختوم باشد، /-ndl- حذف می‌شود و جای آن -tt- قرار می‌گیرد. اسم به حالات مختلف صرفی در‌می‌آید. برای متعدی کردن افعال بین ستاک امر و نشانۀ مصدری میانوند -der- اضافه می‌شود.