اسکوبار ای مندوسا، آنتونیو (۱۵۸۹ـ۱۶۶۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِسکوبار ای‌مندوسا، آنتونیو (۱۵۸۹ـ۱۶۶۹)(Escobar y Mendoza, Antonio)<br/> متکلم اسپانیایی، زادۀ والادولید اسپانیا. در ۱۶۰۴ به «انجمن عیسی مسیح<ref>Society of Jesus | اِسکوبار ای‌مندوسا، آنتونیو (۱۵۸۹ـ۱۶۶۹)(Escobar y Mendoza, Antonio)<br /> متکلم اسپانیایی، زادۀ والادولید [[اسپانیا]]. در ۱۶۰۴ به «انجمن عیسی مسیح<ref>Society of Jesus | ||
</ref>» پیوست و اندکی نگذشت که از برجسته‌ترین مُبلّغان مکتب و روش‌های یسوعیان<ref>Jesuit </ref> در الهیات اخلاقی<ref>moral theology </ref> شد. در نوشته‌های او که به ۴۰ جلد در قطع رحلی بالغ می‌شود، این نظریه مطرح می‌شود که درستی اخلاقی عمل انسان را نیت اخلاقی<ref>moral intent </ref> عمل‌کننده تعیین می‌کند نه ارزشی اخلاقی<ref>moral value</ref> که در ذات عمل نهفته باشد. بسیاری این نظر را موجب لاقیدی اخلاقی دانستند و او سخت مورد استهزای [[مولیر]]<ref> Molière </ref>، بوالو<ref>Boileau </ref>، و خاصه پاسکال<ref>Pascal</ref> قرارگرفت. | |||
</ref>» پیوست و اندکی نگذشت که از برجسته‌ترین مُبلّغان مکتب و روش‌های یسوعیان<ref>Jesuit </ref> در الهیات اخلاقی<ref>moral theology </ref> شد. در نوشته‌های او که به ۴۰ جلد در قطع رحلی بالغ می‌شود، این نظریه مطرح می‌شود که درستی اخلاقی عمل انسان را نیت اخلاقی<ref>moral intent </ref> عمل‌کننده تعیین می‌کند نه ارزشی اخلاقی<ref>moral value</ref> که در ذات عمل نهفته باشد. بسیاری این نظر را موجب لاقیدی اخلاقی دانستند و او سخت مورد استهزای مولیر<ref> Molière </ref>، بوالو<ref>Boileau </ref>، و خاصه پاسکال<ref>Pascal</ref> قرارگرفت. | |||
| | ||
| خط ۸: | خط ۷: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]] | [[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] | ||
[[Category:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ ۸ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۵
اِسکوبار ای‌مندوسا، آنتونیو (۱۵۸۹ـ۱۶۶۹)(Escobar y Mendoza, Antonio)
متکلم اسپانیایی، زادۀ والادولید اسپانیا. در ۱۶۰۴ به «انجمن عیسی مسیح[۱]» پیوست و اندکی نگذشت که از برجسته‌ترین مُبلّغان مکتب و روش‌های یسوعیان[۲] در الهیات اخلاقی[۳] شد. در نوشته‌های او که به ۴۰ جلد در قطع رحلی بالغ می‌شود، این نظریه مطرح می‌شود که درستی اخلاقی عمل انسان را نیت اخلاقی[۴] عمل‌کننده تعیین می‌کند نه ارزشی اخلاقی[۵] که در ذات عمل نهفته باشد. بسیاری این نظر را موجب لاقیدی اخلاقی دانستند و او سخت مورد استهزای مولیر[۶]، بوالو[۷]، و خاصه پاسکال[۸] قرارگرفت.