اصالت
اصالَت (موسیقی)(authenticity)
در موسیقی، گرایشی که در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ در اتریش و هلند آغاز شد و هدفش بازسازیِ شرایط اصیل و اولیۀ اجرا و سازبندی[۱] موسیقی قدیم برای دست‌یابی به ملاک‌های اصیل زیبایی‌شناختی بود. پیش‌گامان این حرکت اجراکنندگانی همچون نیکُلاوس هارنن‌کورت[۲] و گوستاو لئونهارت[۳] بودند. اصالت موجب شد که پژوهش‌های عملی مهمی در ویرایش و ترانویسی دست‌نوشته‌ها، ساختنِ سازها، اجرای رقص‌‌ها، آکوستیک از لحاظ معماری، و تکنیک‌های آوازی صورت پذیرد و زمینه را جهت اجرای آثار آوازی به‌زبان اصلی فراهم آورد. این جریان با استقبال وسیعی روبه‌رو شده است و هم‌اکنون چندین گروه هم‌نوازیِ «اصیل[۴]» برجسته در امریکا و تقریباً در تمامی کشورهای مهم اروپای غربی و نیز در برخی کشورهای اروپای مرکزی با موفقیت به‌کار خود ادامه می‌دهند. متخصصان برجستۀ این حرکت عبارت‌‌اند از رهبران ارکستر کریستوفر هاگ‌وود[۵]، راجر نورینگتون[۶]، جان الیوت گاردینر[۷]، تِرِوِر پیناک[۸]، و نوازندگانی همچون تون کوپمان[۹]، دیوید مانرو[۱۰] (بادی چوبی[۱۱])، آنتونی رولی[۱۲] (لوت[۱۳])، یاپ شرودر[۱۴] (ویولن)، اِما کِرکبی[۱۵] (سوپرانو)، و فرانتس بروگِن[۱۶] (فلوت).