اعشی حمدان

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

اَعْشی حَمْدان (کوفه ح ۳۰ـ۸۳ق)

(لقبِ عبدالرحمان بن عبدالله) شاعر عهد امویان. نخست تحصیل قرآن می‌کرد و گویند چون خانه‌ای پر از شاعران در خواب دید، طریق شاعری برگزید. در منازعۀ گروه یمانی و اشعث با حَجّاج، جانب ایشان را گرفت و با هزیمت آنان از معرکه گریخت، اما دستگیر شد و با سرودن قصایدی در مدح حجاج کوشید جان خود را نجات دهد، اما آنچه قبلاً در ذم حجاج گفته بود سبب قتل وی به فرمان حجاج شد. شعر اعشی آمیزه‌ای از عواطف شخصی و علایق سیاسی اوست.