امریکای لاتین

امریکای لاتین
سرزمین پهناوری در نیم‌کرۀ غربی، در جنوب ایالات متحدۀ امریکا، با ۵۶۹‌میلیون نفر جمعیت. مکزیک، امریکای مرکزی، امریکای جنوبی، و هند غربی (وست ایندیز) را شامل می‌شود. اصطلاح امریکای لاتین از آن جهت به‌کار می‌رود که ریشۀ زبان‌های رایج در این سرزمین (اسپانیایی، پرتغالی، و فرانسوی) لاتین است. برطبق بررسی ۱۹۹۶ بانک جهانی، به‌رغم بهبود کلی عملکرد اقتصادی منطقه، درصد افرادی که در فقر کامل به‌سر می‌برند، روبه افزایش است. نرخ رشد جمعیت امریکای لاتین دو درصد در سال است که از بالاترین نرخ‌های رشد جمعیت در جهان به‌شمار می‌رود. پس از جنگ جهانی دوم تعداد زیادی از روستاییان این سرزمین به امید یافتن کار و زندگی بهتر، به شهرها کوچ کرده‌اند. به‌همین‌سبب اکثر شهرهای امریکای لاتین از ازدیاد جمعیت، آلودگی، مشکل مسکن، خدمات بهداشتی ناکافی و بیکاری رنج می‌برند. نرخ باسوادی از زیر ۵۰درصد (در هائیتی) تا بیش از ۹۰ درصد (در آرژانتین) متغیر است.

تاریخچه. پیش از ورود کریستوف کلمب در ۱۴۹۲م، تمدن‌های غنی مایا، آزتک، و اینکا در این سرزمین رواج داشت. در طول کشورگشایی‌های کشورهای استعماری جمعیت بومی آن براثر جنگ و بیماری‌هایی که اروپاییان با خود آورده بودند، به‌شدت کاهش یافت. استعمار پرتغال و اسپانیا بر این منطقه حدود ۳۰۰ سال به درازا کشید. تا ۱۸۲۵ اکثر مستعمرات به استقلال رسیدند، اما قدرت و ثروت همچنان در دست اقلیت کوچکی باقی ماند. در قرن ۲۰ بسیاری از کشورهای منطقه به‌واسطه وضع قانون اساسی از صلح و آرامش برخوردار شدند، اما برخی دیگر از کشورهای این سرزمین درگیر کودتاهای نظامی، انقلاب، و زدوخوردهای جناحی بوده‌اند.

 

---