انوری ابیوردی، محمد بن علی ( ـ بلخ پس از ۵۸۲ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>شاعر ایرانی. از مردم بازنه/بدنۀ ابیورد بود. در آغاز خاوری تخلّص می‌کرد. به موصل، بغداد، بلخ، و نیشابور سفر کرد. در مرو به دربار سلجوقی پیوست و او را مدح گفت. در اواخر عمر، از دربار کناره گرفت و در بلخ گوشه‌نشین شد. کسان بسیاری را مدح کرده و با ''رشید وطواط'' رابطه‌ای دوستانه داشته است. در علوم عقلی و نقلی، نجوم، موسیقی، و ادب عرب دست داشت. زبان غزلیات او ساده و زبان قصایدش فضل‌فروشانه است. قصاید انوری در شعر فارسی برجستگی دارد. ''البشارات فی شرح‌الاشارات''/ ''بشارات‌الاشارات'' در شرحی بر ''اشارات'' ابن سینا، منسوب به اوست. ''دیوان'' انوری به کوشش مدرس رضوی در دو جلد به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۳۷ش).</p> | }}<p>شاعر ایرانی. از مردم بازنه/بدنۀ ابیورد بود. در آغاز خاوری تخلّص می‌کرد. به موصل، بغداد، بلخ، و نیشابور سفر کرد. در مرو به دربار سلجوقی پیوست و او را مدح گفت. در اواخر عمر، از دربار کناره گرفت و در بلخ گوشه‌نشین شد. کسان بسیاری را مدح کرده و با ''[[رشید وطواط، محمد (بلخ ۴۸۷/۴۸۰ـ ۵۷۸/۵۷۳ق)|رشید وطواط]]'' رابطه‌ای دوستانه داشته است. در علوم عقلی و نقلی، نجوم، موسیقی، و ادب عرب دست داشت. زبان غزلیات او ساده و زبان قصایدش فضل‌فروشانه است. قصاید انوری در شعر فارسی برجستگی دارد. ''البشارات فی شرح‌الاشارات''/ ''بشارات‌الاشارات'' در شرحی بر ''اشارات'' ابن سینا، منسوب به اوست. ''دیوان'' انوری به کوشش مدرس رضوی در دو جلد به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۳۷ش).</p> | ||
<br><!--11576300--> | <br><!--11576300--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | [[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۳
انوری اَبیوردی، محمد بن علی ( ـ بلخ پس از ۵۸۲ق)
| محمد بن علی انوری ابیوردی | |
|---|---|
| درگذشت | بلخ پس از ۵۸۲ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | تبحر در علوم عقلی و نقلی، نجوم، موسیقی و ادب عرب |
| آثار | دیوان انوری؛ البشارات فی شرح الاشارات/ بشارات الاشارات (اثری منسوب به او، در شرحی بر اشارات ابن سینا) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
شاعر ایرانی. از مردم بازنه/بدنۀ ابیورد بود. در آغاز خاوری تخلّص می‌کرد. به موصل، بغداد، بلخ، و نیشابور سفر کرد. در مرو به دربار سلجوقی پیوست و او را مدح گفت. در اواخر عمر، از دربار کناره گرفت و در بلخ گوشه‌نشین شد. کسان بسیاری را مدح کرده و با رشید وطواط رابطه‌ای دوستانه داشته است. در علوم عقلی و نقلی، نجوم، موسیقی، و ادب عرب دست داشت. زبان غزلیات او ساده و زبان قصایدش فضل‌فروشانه است. قصاید انوری در شعر فارسی برجستگی دارد. البشارات فی شرح‌الاشارات/ بشارات‌الاشارات در شرحی بر اشارات ابن سینا، منسوب به اوست. دیوان انوری به کوشش مدرس رضوی در دو جلد به‌چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۳۷ش).