نمایش مبدأ برای اوراز، محمد (نقده ۱۳۴۸ـ هیمالیا ۱۳۸۲ش)


اوراز، محمد (نقده ۱۳۴۸ـ هیمالیا ۱۳۸۲ش)<br>
[[پرونده: 11602200.jpg | بندانگشتی|اوراز، محمد]]
{{جعبه زندگینامه
|عنوان = محمد اوراز 
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=نقده ۱۳۴۸ش
|تاریخ مرگ= هیمالیا ۱۳۸۲ش
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =عضو تیم ملی ایران در ۱۳۷۶، مربی درجه یک کوهنوردی بین المللی
|جوایز و افتخارات = فتح قله ۷,۷۸۸ متری «راکاپوشی»، فتح اورست، صعود بدون اکسیژن به چهار قله بالای ۸هزار متر از سلسله جبال هیمالیا
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =کوهنوردی 
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>کوهنورد ایرانی. در ۱۳۷۶، عضو تیم ملی ایران شد. در اولین صعود بین‌المللی خود قلۀ ۷,۷۸۸ متری «راکاپوشی» را فتح کرد. در دومین سال عضویت در تیم ملی اورست، بلندترین قلۀ جهان، را نیز فتح کرد. او با گذراندن دوره‌های «رهبری گروه» و «صعود به مسیرهای دشوار» در فرانسه، توانست با صعود بدون اکسیژن به چهار قلۀ بالای ۸هزار متر از سلسله جبال هیمالیا، به رکوردی کم‌نظیر در جهان دست یابد. اوراز در ۱۳۷۹، قلّۀ ۸,۰۲۱ متری «چوآیو»؛ در ۱۳۸۰، قلّۀ ۸,۰۲۷ متری «شیشسا پانگما»، در ۱۳۸۰، قلّۀ ۸,۴۶۳ متری «ماکالو» و در ۱۳۸۱، قلۀ ۸,۵۱۶ متری «لوت» را بدون اکسیژن فتح کرد. او بر آن بود تا همۀ قلل بالای ۸هزار متری دنیا، به‌ویژه اورست را بدون اکسیژن فتح کند؛ اما در آخرین صعود خود از قلۀ ۸,۰۶۸ متری «گاشر بروم ـ یک» در حالی‌که تنها ۲۰۰ متر با فتح قلّه فاصله داشت، بهمنی سنگین بر او فرود آمد و به‌سختی آسیب دید، تا این‌که پس از ۲۲ روز درگذشت. او مربی درجۀ یک کوهنوردی بین‌المللی و شناخته‌شده‌ترین و بزرگ‌ترین کوهنورد ایرانی با اعتباری جهانی بود. اشرف امان، اولین فاتح قلۀ ک ۲ (k۲)، دربارۀ اوراز گفته است: «او با صعود بدون اکسیژن به قلل معتبر جهان، حماسه‌ای را خلق کرد و تاریخی نوین را در هیمالیانوردی گشود».</p>
<br><!--11602200-->
[[رده:ورزش]]
[[رده:اشخاص ایران]]