نمایش مبدأ برای بدر جاجرمی، بدرالدین ( ـ اصفهان ۶۸۶ق)


بَدرِ ‌جاجَرمی، بدرالدین (  ـ اصفهان ۶۸۶ق)<br>
<p>(یا: بدرالدین جاجرمی) شاعر ایرانی. در جاجرم به‌دنیا آمد. در جوانی از خراسان به اصفهان رفت. ستایشگر خاندان جوینی، به‌ویژه شمس‌الدین و پسرش بهاءالدین محمد جوینی حاکم اصفهان (۶۴۸ـ۶۷۸ق)، بود و در همان روزگار لقب ملک‌الشعرایی یافت. بدر از شاگردان مجد همگر شیرازی و با امامی هروی دوست بود. قصایدش آکنده از صنایع شعری و غالباً عاری از لطافت و سبک آن‌ها متأثر از شعر شاعران خراسان است. وی دیوانی کمابیش در ۴هزار بیت از قصیده، غزل، قطعه و رباعی داشته که گویا ازمیان رفته است، اما پسرش، محمد، بسیاری از اشعار پدر را در ''مونِس‌الاَحرار فی دَقایق‌الاَشعار'' آورده است. از دیگر آثارش: ترجمۀ ''قصیدۀ نونیۀ'' ابوالفتح بستی در نکوهش دنیا که آن را از عربی به فارسی برگرداند؛ ''اختلاجات اعضا/اختلاج'' رساله‌ای منظوم در حدود ۲۲۰ بیت در اختلاجات، دربارۀ جهیدن برخی از اندام‌ها و اعضای بدن همراه با پیشگویی بر پایۀ آن‌ها. در پاره‌ای از نسخه‌ها آمیخته به نثر است؛ ''اختیارات قمر'' که قصیده‌ای در ۳۲ بیت است.</p>
<br><!--12146800-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]