بطایح

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بَطائح

(جمع عربی کلمۀ بَطیحه، به‌معنی زمین باطلاقی) از اصطلاحات نویسندگان دورۀ عباسی، اطلاق‌شده بر ناحیۀ پست و مردابی بسیار وسیعی در جنوب فرات و دجله، در عراق کنونی. حد شمالی بطائح کوفه و واسط، و حد جنوبی آن بصره است. بطائح به علفزار و نیزار شباهت بسیار دارد. گاه این کلمه را همراه با نام شهرهای هم‌جوار می‌آوردند، ازجمله بطائح‌الکوفه که از همه مشهورتر است.