بل کانتو

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بِل کانتو (bel canto)

(در ایتالیایی به‌معنای ترانۀ زیبا) در موسیقی، سبکی از آواز در ایتالیای قرن ۱۸ با تأکید بر تکنیک کامل و طنین[۱] زیبا. این سبک در اپراهای جوآکّینو روسّینی[۲]، گائتانو دونیتْسِتی‌[۳]، و وینچِنتسو بِلّینی[۴] به‌اوج‌ خود رسید.

 


  1. tone
  2. Gioacchino Rossini
  3. Gaetano Donizetti
  4. Vincenzo Bellini