بهرام شاه غزنوی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

بهرام‌شاهِ غزنوی (۴۷۷ـ۵۵۲ق)

(ملقب به: یمین‌الدوله) از پادشاهان‌ سلسله‌ غزنوی آل ناصر.‌ فرزند مسعود سوم غزنوی بود و‌ در ۵۰۹ق وقتی‌ برادر بزرگ‌ترش‌، ارسلان‌شاه،‌ به‌ حکومت‌ رسید و برادران‌ را سرکوب‌ یا زندانی‌ کرد، وی‌ به‌ خراسان‌ رفت‌ و با کمک‌ سلطان‌ سنجر در ۵۱۰ق به‌ غزنه‌ حمله‌ برد و بر ارسلان‌شاه‌ چیره‌ شد. در ۵۱۱ق، نیز با کمک‌ سلطان‌ سنجر، ارسلان‌شاه‌ را که‌ به‌ غزنه‌ حمله‌ کرده‌ بود، شکست‌ داد. وی‌ سه‌ بار (در ۵۱۲، ۵۱۴ و ۵۲۳ق)، به‌ هند لشکر کشید و در ۵۲۹ق، از اطاعت‌ سنجر سرباز زد. سنجر به‌ غزنه‌ حمله‌ کرد و بهرام‌شاه‌ متواری‌ و سپس‌ تسلیم‌ گردید. از ۵۴۳ق، تا هنگام‌ مرگ‌ چندین‌ بار با غوریان‌ جنگید. در دورۀ او کلیله‌ و دمنه‌ از عربی‌ به‌ فارسی‌ ترجمه‌ شد. و خود بهرام‌شاه نیز پادشاهی ادب‌دوست و عالم‌پرور بود و با شاعران و فضلا مانند سید حسن غزنوی، سنایی، مسعود سلمان و ابوالمعالی نصرالله منشی مصاحبت داشت.