بوشهر، استان

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بوشهر، استان
کشور ایران
جمعیت ۸۸۶,۲۶۷ نفر (۱۳۸۵ش)
موقعیت جنوب ایران - جنوب استان‌های خوزستان و بویراحمد، غرب استان‌های فارس و هرمزگان، و شمال و شرق خلیج فارس
مرکز بندر بوشهر
تعداد شهرستان‌ها ۹
تعداد بخش ها ۲۱
شهرهای مهم جزایر خارک، خارکو، فارسی، عباسک، جبرین، نخیلو، و ام‌الکرم
کوه‌های استان خرموج (۱,۹۵۰ متر)، نخا (۱,۷۹۳ متر)، درا (۱,۷۰۶ متر)، سیاه‌کوه (۱,۶۹۱ متر)، و قلعه دختر (۱,۱۹۰متر)
رودهای استان هلّه (حلّه)، دالکی، شوراهرم، و مُند
اقلیم گرم تا خیلی گرم و خشک
تولیدات و صنایع مهم فرآورده‌های کشاورزی: خرما، مرکبات، تنباکو، صیفی‌جات، و محصولات جالیزی، گندم، جو و سایر غلات - پرورش مرغ و ماهی و میگو - فعالیت‌های صنعتی: تولید شیشه، بلور، و مصالح ساختمانی - منابع زیرزمینی: نفت و گاز طبیعی، آهک، گل سفید، و گچ

بوشِهر، استان

12386900-2.jpg

واقع در جنوب ایران. از شمال به استان‌های خوزستان و بویراحمد، از شرق به استان‌های فارس و هرمزگان، و از جنوب و غرب به خلیج فارس محدود است. نواحی شمالی و شرقی این استان را کوهستان‌های نه‌چندان مرتفع و اراضی غرب آن را دشت ساحلی نسبتاً پهناوری فراگرفته است، که عمدتاً از آبرفت رودخانه‌های متعدد آن ناحیه پدید آمده است. کوه خرموج، با ارتفاع ۱,۹۵۰ متر، و کوه‌های نخا (۱,۷۹۳ متر)، درا (۱,۷۰۶ متر)، سیاه‌کوه (۱,۶۹۱ متر)، و قلعه دختر (۱,۱۹۰متر) از بلندترین نقاط آن محسوب می‌شوند. اقلیم این استان گرم تا خیلی گرم و خشک است و به‌همین علت رودخانه‌های چندان معتبر و پرآبی ندارد و زهاب‌های آن به رودخانه‌های هلّه (حلّه)، دالکی، شوراهرم، و مُند منحصر می‌شود، که غالباً خیلی شور و فصلی‌اند. خط ساحلی این استان از بریدگی‌ها و خورهای متعددی تشکیل یافته است، که خلیجک‌های بوشهر و نای‌بند از آن جمله‌اند. استان بوشهر با ۸۸۶,۲۶۷ نفر (۱۳۸۵) جمعیت از نُه شهرستان و ۲۱ بخش، با مرکزیت اداری بندر‌شهر بوشهر تشکیل شده است و جزایر خارک، خارکو، فارسی، عباسک، جبرین، نخیلو، و ام‌الکرم جزیی از این استان به‌حساب می‌آیند. مهم‌ترین فرآورده‌های کشاورزی آن عبارت‌اند از خرما، مرکبات، تنباکو، صیفی‌جات، و محصولات جالیزی. کشت گندم و جو و سایر غلات و نیز پرورش مرغ و ماهی و میگو نیز از دیگر فعالیت‌های کشاورزی استان مزبور است. استان بوشهر از نظر منابع زیرزمینی، به‌ویژه نفت و گاز طبیعی، موقعیت نسبتاً ممتازی دارد و بعد از خوزستان در جایگاه دوم قرار دارد. افزون بر نفت و گاز طبیعی، آهک، گل سفید، و گچ ازجمله کانی‌های آن است. فعالیت‌های صنعتی آن عبارت‌اند از تولید شیشه، بلور، و مصالح ساختمانی. غیر از تنگستان، که از نظر رشادتِ ساکنان آن در جنگ جهانی اول و مبارزه با انگلیسی‌ها و جلوگیری از نفوذ آنان به داخل ایران در موقعیت خاصی قرار دارد، تاریخ بقیۀ استان همان تاریخ بوشهر است. در تقسیمات کشوری آبان ۱۳۱۶ جزیی از استان هفتم (فارس) بود. در ۱۳۴۰ از استان فارس جدا و به فرمانداری کل بنادر و جزایر خلیج فارس با مرکزیت اداری شهر بوشهر تبدیل شد و در ۱۳۵۵ به استان بوشهر تغییر نام یافت.