تب زرد

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

تَب زرد (yellow fever)

بیماری ویروسی حاد مناطق گرمسیری. این بیماری در منطقۀ کارائیب، برزیل، و سواحل غربی افریقا شایع است. نوعی آربوویروس[۱] عامل بیماری است و با پشه منتقل می‌شود. علایم بیماری عبارت‌اند از تب شدید، سردرد، درد مفاصل و ماهیچه‌ها، استفراغ، و زردی. زردی ناشی از آن ممکن است به نارسایی کبد منجر شود. قلب و کلیه‌ها نیز ممکن است درگیر شوند. ۹۱ درصد از موارد بیماری در افریقا واقع می‌شود. میزان مرگ‌ومیر[۲] ناشی از بیماری ۲۵ درصد است. پیش از ورود اروپایی‌ها، تب زرد بیماری مهمی نبود، زیرا بومی‌ها نسبت به آن مصونیت پیدا کرده بودند. وقتی پشۀ آئده اجیپتی[۳]، ناقل بیماری، شناخته شد، بیماری را مهار کردند. ماکس تایلر[۴] (۱۸۹۹ـ۱۹۷۲)، اهل افریقای جنوبی، نخستین واکسن‌های مؤثر برضد این بیماری را ساخت و به همین سبب جایزۀ نوبل فیزیولوژی و پزشکی ۱۹۵۱ را دریافت کرد. بر اساس برآورد سازمان جهانی بهداشت[۵]، سالانه ۲۰۰هزار نفر در افریقا به تب زرد مبتلا می‌شوند و ۳۰هزار نفر از این بیماری می‌میرند (۱۹۹۳).


  1. Arbovirus
  2. mortality rate
  3. Aedes aegypti
  4. Max Theiler
  5. World Health Organization