تصویرگرایی (ادبیات)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

تصویرگرایی (ادبیات)(Imagism)

(یا: ایماژیسم) نهضتی در شعر شاعران امریکایی و انگلیسی، که از ویژگی‌های اشعارشان زبان عینی و صنایع ادبی، موضوع‌های جدید، آزادی از قید وزن، و خودداری از به‌کارگیری مضامین رمانتیک یا رمزی است. تصویرگرایی جانشین مکتب نمادگرایی[۱] فرانسه شد. اصول اعتقادی آن را ازرا پاوند[۲] با توجه به آرای شاعرانی نظیر هیلدا دولیتِل (اچ. دی)[۳]، ریچارد آلدینْگتون[۴]، اف اس فلینْت[۵]، و دیدگاه‌های انتقادی تی ای هیوم[۶]، در ۱۹۱۳ عرضه داشت. تصویرگرایان اشعاری موجز، با صراحتی آشکار می‌سرودند که در آن‌ها یک تصویر بصری دقیق کلیت بیان شاعرانه را تشکیل می‌داد. پاوند در ۱۹۱۴ به ورتیسیسم[۷] گرایید و اِیمی لوئِل[۸] رهبری معنوی جنبش را عهده‌دار شد. از دیگر شاعران تصویرگرا جان گولد فلِچِر[۹] و هَریِت مونرو[۱۰] بودند. این جنبش بر اشعار کنراد اِیکن[۱۱]، ماریان مور[۱۲]، وَلِس استیوِنز[۱۳]، دی اچ لارِنس[۱۴] و تی اس الیوت[۱۵] تأثیر بخشید. چهار گلچین (تصویرگرایان[۱۶]، ۱۹۱۴، شاعران تصویرگرا[۱۷]، ۱۹۱۷، ۱۹۱۶، ۱۹۱۷)، و مجلات شعر[۱۸] (از ۱۹۱۲) و خودبین[۱۹] (از ۱۹۱۴)، به‌ترتیب در امریکا و انگلستان به نشر شعر تصویرگرایان پرداختند. اصول مکتب تصویرگرایی را که در مجلۀ شعر بیان شده، می‌توان به اختصار چنین برشمرد: استفاده از زبان گفتار و زبان تصویر، آزادی به‌کارگیری وزن‌های نو و گزینش مضامین گوناگون، آفرینش اشعار محکم، جدی و روشن، تمرکز به‌منزلۀ جوهر اصلی شعر، و برخورد مستقیم با اشیای عینی و ذهنی.

 


  1. Symbolism
  2. Ezra Pound
  3. (Hilda Doolittle (H. D
  4. Richard Aldington
  5. F S Flint
  6. T E Hulme
  7. Vorticism
  8. Amy Lowel
  9. John Gould Fletcher
  10. Harriet Monroe
  11. Conrad Aiken
  12. Marianne Moore
  13. Wallace Stevens
  14. D H Lawrence
  15. T S Eliot
  16. Des Imagistes
  17. Some Imagists
  18. Poetry
  19. The Egoist