نمایش مبدأ برای تفتازانی، سعدالدین مسعود بن عمر (خراسان ۷۲۲ـ سمرقند ۷۹۲ق)


تَفْتازانی، سعدالدین مسعود بن عمر (خراسان ۷۲۲ـ سمرقند ۷۹۲ق)<br>
متکلم، فقیه شافعی، منطقی، ادیب و مفسر ایرانی. در شهرهای مختلف خراسان و ماوراء‌النهر به گردش پرداخت و نزد استادانی چون عضد‌الدین ایجی و قطب‌الدین رازی کسب دانش کرد. مدتی در هرات زیست و بعد از آن چندی را در خوارزم و سرخس گذراند. سرانجام به اشارۀ امیرتیمور به سمرقند رفت و در آن‌جا با سید شریف‌الدین جرجانی، که امیرتیمور پس از فتح شیراز او را با خود به سمرقند برده بود، در حضور امیرتیمور به مباحثه و مناظره نشست که نتیجۀ آن اختلاف میان آن دو و موجب تعریض‌ها و انتقادهای گوناگون بر عقاید تفتازانی در برخی آثار جرجانی شد. تفتازانی با بسیاری از علوم رایج روزگار خود آشنا بود و در فنون ادبی، کلام، منطق، فقه و اصول تبحر داشت. از آثارش: ''تهذیب‌المنطق'' و الکلام؛ ''شرح التصریف'' درعلم صرف؛ المطول؛ مختصر‌المعانی؛ مقاصد؛ ''شرح شمسیه''؛ الفتاوی‌الحنفیة؛ ''شرح منتهی السؤال و الأمل فی علمی الاصول و الجدل''؛ ''الارشاد'' در نحو؛ ''شرح‌العقاید‌النسفیه'' در کلام (کلکته، ۱۲۴۴ق)؛ ''المفتاح'' در فقه شافعی؛ شرح'' کشاف'' زمخشری در تفسیر؛ ''النعم‌السوابغ'' در شرح'' الکلم النوابغ'' زمخشری (قاهره، ۱۲۸۷ق).
<br><!--14179100-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:علوم قرآنی]]
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]]