تلوریوم
تِلوریوم (tellurium)
برگرفته از واژه‌ای لاتینی به‌معنی زمین. عنصری شبه‌فلزی[۱] (فلز مانند)، به‌رنگ سفید نقره‌ای، با نماد Te، عدد اتمی[۲] ۵۲، و جرم اتمی نسبی[۳] ۱۲۷.۶۰. از لحاظ شیمیایی مشابه گوگرد[۴] و سلنیوم[۵] است و در گروه گوگرد قرار می‌گیرد. در طبیعت، در کانی‌های تلورید[۶] یافت می‌شود. در شیشه‌های رنگی قهوه‌ای‌ـ‌آبی، در پالایش الکترولیتی[۷] روی، در الکترونیک، و به‌منزلۀ کاتالیزور[۸] در پالایش نفت به‌کار می‌رود. در ۱۷۸۲، کانی‌شناس اتریشی، فرانتس مولر[۹] (۱۷۴۰ـ۱۸۲۵)، آن را کشف و در ۱۷۹۸، شیمی‌دان آلمانی، مارتین کلاپروت[۱۰]، آن‌را نام‌گذاری کرد. سختی[۱۱] و دوام آن با افزودن ۰.۱ درصد سرب به‌شدت افزایش می‌یابد. در این حالت، در لوله‌ها و غلاف کابل‌ها کاربرد دارد.