تک قله
تَکْ‌قُلّه (tor)
(یا: چکاد سنگی منفرد) تودۀ منفرد سنگ، غالباً گرانیتی. در بالای تپه، و براثر فرسایشِ سنگ‌های اطراف، برآمده باقی می‌ماند. هوازدگی[۱] در طول درزه[۲]های سنگ موجب ایجاد برون‌زدگی[۳] در توده‌ای از خرسنگ[۴]های گرد و مدوّر می‌شود. مثل تک‌قلۀ[۵] هِی[۶] در دارتمور[۷] انگلستان که تخته‌سنگ[۸]های اطراف آن به‌وضوح محل هوازدگی سنگ را نشان می‌دهند.