جمعیت ستاره ای
جمعیّت ستاره‌ای (stellar population)
در اخترشناسی، رده‌بندی ستاره‌ها، براساس ترکیب شیمیایی آن‌ها. ترکیب شیمیایی ستاره‌ها با طیف‌بینی[۱] تعیین می‌شود. در ستاره‌های جمعیت یک[۲]، فراوانی عناصر سنگین‌تر از هیدروژن و هلیوم[۳] به نسبت بیشتر است و این ستاره‌ها فقط در بازوهای مارپیچی[۴] و قرص کهکشان راه‌شیری[۵] قرار دارند. این باور وجود دارد که این جمعیت ستاره‌های جوانی[۶] را شامل می‌شود که از موادی ساخته شده‌اند که پیش از این با عناصر حاصل از گُداخت هسته‌ای[۷] در نسل‌های پیشین ستاره‌ها غنی شده‌اند. خوشه‌های باز و اَبَرغول‌ها[۸] از‌جمله نمونه‌های جمعیت یک‌اند. در ستاره‌های جمعیت دو[۹]، فراوانی عناصر سنگین کمتر است و در سراسر کهکشان، به‌‌خصوص در برآمدگی مرکزی و هالۀ[۱۰] بیرونی، یافت می‌شوند. این ستاره‌ها در شمار پیرترین اجسام کهکشان‌اند و خوشه‌های کروی نمونۀ آن‌هایند. خورشید ستاره‌ای متعلق به جمعیت دو است.