نمایش مبدأ برای جواهری، محمدعلی (رشت ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۷۸ش)


محمّدعلی جواهری (رشت ۱۲۹۰ـ تهران ۱۳۷۸ش)<br>
<p>(تخلص: رواهیچ) شاعر ایرانی. در رشتۀ زبان و ادبیات فرانسوی در دانشسرای عالی تهران درس خواند. در دهۀ ۱۳۲۰ دبیر دبیرستان‌های تهران و مدیر روزنامۀ ''ظفر'' و وابسته به [[حزب توده ایران|حزب تودۀ ایران]] بود. او جزو چهار شاعر نوگرایی بود که در [[نخستین کنگره نویسندگان ایران|نخستین کنگرۀ نویسندگان ایران]] (انجمن ایران و شوروی، وُکس، ۱۳۲۵) شعر خواند (سه شاعر دیگر: [[نیما یوشیج]]، [[توللی، فریدون (شیراز ۱۲۹۸ـ همان جا ۱۳۶۴ش)|فریدون توللی]]، [[شیبانی، منوچهر (کاشان ۱۳۰۲ـ تهران ۱۳۷۰ش)|منوچهر شیبانی]]). </p>
<p>در اواخر این دهه (1327) سه‌سال به زندان افتاد و سپس از سوی حزب به اروپا فرستاده شد و باقی عمرش را در پراگ و پاریس گذراند. مجموعۀ ''غربستان'' (تهران، ۱۳۷۰) از او نشر یافته، اما همۀ سروده‌هایش را دربر نمی‌گیرد. جواهری رواهیچ متاثر از شعر آزاد فرانسوی‌ها شعر می‌سرود و برای همین [[ناتل خانلری|پرویز ناتل خانلری]] از او به عنوان نخستین شاعری نام می‌برد که شعر آزاد می‌گوید. اگرچه وی هیچ پیشنهاد خاصی برای تحول شعر کلاسیک فارسی نداشت و اصلا کارش مورد اعتنا قرار نگرفت. </p>
----


<br><!--16122600-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات معاصر - اشخاص]]