حجت کوه کمری، سید محمد (تبریز ۱۲۷۱ـ قم ۱۳۳۱ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}فقیه و محدّث امامی ایرانی. نخست در تبریز و سپس در نجف نزد پدرش و نیز نزد سید محمدکاظم | }}فقیه و محدّث امامی ایرانی. نخست در [[تبریز، شهر|تبریز]] و سپس در [[نجف]] نزد پدرش و نیز نزد [[یزدی، سید محمدکاظم (یزد ۱۲۴۷ـ نجف ۱۳۳۷ق)|سید محمدکاظم یزدی]]، سید ابوتراب خوانساری، [[شریعت اصفهانی، فتح الله (اصفهان ۱۲۶۶ـ نجف ۱۳۳۹ق)|شریعت اصفهانی]]، [[نایینی ، میرزا محمدحسین (نایین ۱۲۷۷ـ نجف ۱۳۵۵ق)|میرزا حسین نائینی]]، سید محمد فیروزآبادی و [[عراقی، آقا ضیاء|آقاضیاء عراقی]] درس خواند. در علم رجال و درایةالحدیث نیز توانا بود. در ۱۳۴۹ق، در [[قم، شهر|قم]] سکونت کرد و بسیار مورد احترام [[حایری یزدی، شیخ عبدالکریم (یزد ۱۲۳۸ ـ قم ۱۳۱۵ش)|شیخ عبدالکریم حائری]] قرار گرفت و گاه به‌جای او نماز می‌گزارد. مدرسۀ معروف حجتیه در قم را او بنا کرد. شیخ عبدالکریم به‌هنگام کهولت، او و [[صدر موسوی، صدرالدین (کاظمین ۱۲۹۹ـ قم ۱۳۷۳ق)|صدرالدین صدر]] را به ریاست حوزۀ علمیۀ قم برگزید که بعد از مرگ شیخ، [[خوانساری، محمدتقی (خوانسار ۱۲۶۷ـ همدان ۱۳۳۱ش)|محمدتقی خوانساری]] نیز بر این جمع افزوده شد و به‌شکل شورایی حوزه را اداره می‌کردند. حافظه‌ای بسیار قوی داشت؛ چندان که می‌گفت متن احادیث را پس از سال‌ها با شمارۀ صفحه در خاطر داشت. [[طباطبایی، محمدحسین (تبریز ۱۲۸۱ـ قم ۱۳۶۰ش)|محمدحسین طباطبایی]]، صاحب ''[[تفسیر المیزان]]''، ابراهیم مراغه‌ای، ابراهیم علوی مقبره‌ای و میرزا ابوطالب تجلیل تبریزی از شاگردان او بودند. از آثارش: ''الاستصحاب؛ البیع؛ تنقیح‌المطالب المهمّة؛ جامع‌الاحادیث و الاصول؛ حاشیة‌الکفایة فی‌الاصول؛ لوامع‌الانوار؛ مستدرک‌البحار؛ رسائل فی فروع‌الدین''. | ||
<br><!--18024500--> | <br><!--18024500--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۸
حجّت کوه‌کمری، سید محمد (تبریز ۱۲۷۱ـ قم ۱۳۳۱ش)
| سید محمد حجت کوه کمری | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز ۱۲۷۱ش |
| درگذشت | قم ۱۳۳۱ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه و محدث |
| آثار | الاستصحاب، البیع، تنقیح المطالب المهمه، جامع الاحادیث و الاصول |
| جوایز و افتخارات | بنا نهادن مدرسه معروف حجتیه در قم |
فقیه و محدّث امامی ایرانی. نخست در تبریز و سپس در نجف نزد پدرش و نیز نزد سید محمدکاظم یزدی، سید ابوتراب خوانساری، شریعت اصفهانی، میرزا حسین نائینی، سید محمد فیروزآبادی و آقاضیاء عراقی درس خواند. در علم رجال و درایةالحدیث نیز توانا بود. در ۱۳۴۹ق، در قم سکونت کرد و بسیار مورد احترام شیخ عبدالکریم حائری قرار گرفت و گاه به‌جای او نماز می‌گزارد. مدرسۀ معروف حجتیه در قم را او بنا کرد. شیخ عبدالکریم به‌هنگام کهولت، او و صدرالدین صدر را به ریاست حوزۀ علمیۀ قم برگزید که بعد از مرگ شیخ، محمدتقی خوانساری نیز بر این جمع افزوده شد و به‌شکل شورایی حوزه را اداره می‌کردند. حافظه‌ای بسیار قوی داشت؛ چندان که می‌گفت متن احادیث را پس از سال‌ها با شمارۀ صفحه در خاطر داشت. محمدحسین طباطبایی، صاحب تفسیر المیزان، ابراهیم مراغه‌ای، ابراهیم علوی مقبره‌ای و میرزا ابوطالب تجلیل تبریزی از شاگردان او بودند. از آثارش: الاستصحاب؛ البیع؛ تنقیح‌المطالب المهمّة؛ جامع‌الاحادیث و الاصول؛ حاشیة‌الکفایة فی‌الاصول؛ لوامع‌الانوار؛ مستدرک‌البحار؛ رسائل فی فروع‌الدین.