نمایش مبدأ برای خلیل بن میران شاه تیموری


{{جعبه زندگینامه
|عنوان = خلیل بن میران شاه تیموری
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز= ۷۸۶
|تاریخ مرگ=ری ۸۱۴ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل= 
| شغل و تخصص اصلی =دولتمرد
|شغل و تخصص های دیگر= شاعر
|سبک = 
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات = 
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =تاریخ ایران
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}
<br /> خَلیل بن میران‌شاه تیموری (۷۸۶ـ ری ۸۱۴ق)

از فرمانروایان تیموری. پس از مرگ تیمور ( ۸۰۷ق) امیران تیموری، برخلاف وصیت تیمور که نوه‌اش پیرمحمد جهانگیر را به جانشینی خود برگزیده بود، خلیل بن میران‌شاه را در سمرقند بر تخت نشاندند. چون خلیل فرمان‌گزار شاهرخ تیموری شد، شاهرخ وی را در حکومت فرارود (ماوراءالنهر) ابقا کرد. خلیل عاشق مطربه‌ای به نام شادملک بود و بیشتر اوقاتش را به خوش‌گذرانی می‌گذراند. غفلت او از امور کشوری سبب شد تا در ۸۱۱ق، شماری از امیرانش بر او شوریدند و وی را در دژ شاهرخیه به بند کشیدند. اما شاهرخ تیموری به کمک خلیل آمد و پس از آن که امیران را شکست داد، او را به حکومت عراق عجم فرستاد. خلیل سلطان، امیری خوش‌ذوق و هنردوست بود و شاعران را می‌نواخت. او خود به فارسی و ترکی شعر می‌سرود و فن شعر را نزد عصمت بخارایی آموخته بود. نمونه‌هایی از اشعارش در تذکره‌ها آمده است.

<br /><!--42182000-->
[[Category:تاریخ ایران]] 
[[Category:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]]