خلیل سلطان
خلیل سلطان (۷۸۶ـ۸۱۴ق)
| خلیل سلطان | |
|---|---|
| زادروز |
۷۸۶ق |
| درگذشت | ۸۱۴ق |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
| خویشاوندان سرشناس | تیمور (پدربزرگ) |
از حکمرانان دورۀ تیموری در ایران. پسر میران‌شاه گورکانی و نوۀ تیمور بود که پس از مرگ تیمور در ۸۰۷ق بر تخت سلطنت نشست. در اوایل حکومت با شاهرخ تیموری درگیری داشت، که سرانجام با توافق حکمرانی خلیل سلطان در سمرقند و شاهرخ در خراسان این درگیری به صلح انجامید، اما پیرمحمد جهانگیر، که در زمان حیات تیمور به ولیعهدی برگزیده شده بود، در مطالبۀ سلطنت با خلیل سلطان جنگید و از وی شکست خورد. خلیل سلطان پادشاهی شجاع، جوانمرد و بخشنده و ضمناً عیاش بود. سرانجام امرا و بزرگان بر وی شوریدند و او را زندانی کردند. اما شاهرخ به سمرقند لشکر کشید و پس از تصرف آن‌جا، خلیل سلطان را آزاد و او را از حکومت ماوراءالنهر برکنار کرد و پسرش، اُلُغْ‌بیگ، را به این سمت گماشت؛ سپس ایالت ری را به وی واگذار کرد. خلیل سلطان از قریحه شاعری بهره داشت و نمونه‌ای از اشعار او در تذکرۀ دولتشاه سمرقندی آمده است.