نمایش مبدأ برای دوبو، رنه ژول (۱۹۰۱ـ۱۹۸۲)


دوبو، رُنِه ژول (۱۹۰۱ـ۱۹۸۲)(Dubos, Rene Jules)

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =رنه ژول دوبو
|نام =Rene Jules Dubos
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=۱۹۰۱م
|تاریخ مرگ=۱۹۸۲م
|دوره زندگی=
|ملیت=امریکایی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=دکتری دانشگاه راتگرز
| شغل و تخصص اصلی =میکروب شناس
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =کار در موسسه پژوهش های پزشکی راکفلر
|جوایز و افتخارات =
|آثار =عفونتهای باکتریایی و قارچی در انسان (۱۹۴۸)؛ پاستور و پزشکی جدید (۱۹۶۰) و انسان، پزشکی و محیط (۱۹۶۸)
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =پزشکی
|دوره =
|فعالیت های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}

میکروب‌شناس امریکایی، زادۀ فرانسه. مطالعاتش دربارۀ بیماری‌های باکتریایی و ترکیبات ضدباکتری موجود در برخی ریزسازواره<ref>micro-organism

</ref>های خاک اهمیت فراوان دارند. پژوهش‌هایی هم در زمینۀ پادزی<ref>antibiotic </ref>ها، سل، ایمنی اکتسابی، و باکتری‌های موجود در لولۀ گوارش صورت داد. در سن‌بریس<ref>Saint-Brice</ref> فرانسه زاده شد. در ۱۹۲۱، از انستیتوی ملی علوم کشاورزی<ref> Institut National Agronomique </ref> پاریس فارغ‌التحصیل شد و در ۱۹۲۴، به امریکا مهاجرت کرد. در دانشگاه راتگرز<ref>Rutger’s University </ref> ادامه تحصیل داد و در ۱۹۲۷ دانشنامۀ دکتری گرفت، سپس، به مؤسسۀ پژوهش‌های پزشکی راکفلر<ref>Rockefeller Institute for Medical Research </ref> پیوست و بخش عمدۀ فعالیت‌هایش را در این مرکز صورت داد. در ۱۹۳۰، با همکاری اُسوالد تئودور ایوری<ref>Oswald Theodore Avery</ref>، از یک باکتری موجود در خاک آنزیمی به‌دست آورد که کپسول پلی‌ساکارید پنوموکوک<ref>Penumococcus </ref> (باکتری مولد ذات‌الریه) را تخریب می‌کرد. آن‌ها این آنزیم را جدا کردند و دریافتند که این ترکیب برای درمان عفونت‌های پنوموکوکی حیوانات مفید است. دوبو مهم‌ترین تحقیق خود را در ۱۹۳۹ صورت داد و توانست ماده‌ای بلوری، با نام تیروتریسین<ref>tyrothricin </ref>، استخراج کند. این ترکیب می‌توانست برخی باکتری‌های گرم مثبت<ref>gram positive </ref> را از بین ببرد و در درمان برخی عفونت‌های انسان و حیوانات مفید بود، ولی به‌علت سمی‌بودن شدید استفادۀ چندانی از آن به‌عمل نیامد. کشف دوبو از این نظر اهمیت دارد که به تولید تجاری نخستین پادزی منجر شد. سِلمان واکسمن<ref>Selman Waksman </ref> براساس پژوهش‌های دوبو موفق به استخراج استرپتومایسین<ref>streptomycin </ref> شد. پس از جنگ جهانی دوم، نظر دوبو به تأثیرات محیط بر انسان جلب شد. پژوهش‌های او در زمینۀ میکروب‌های موجود در لولۀ گوارش انسان، ارتباط بین میکروب، فرد میزبان، و محیط را نشان داد. پس از ۱۹۶۰، مقالات و کتاب‌هایی دربارۀ اثر انسان بر محیط اطراف خود نوشت. برخی از آثار او عبارت‌اند از ''عفونت‌های باکتریایی و قارچی در انسان''<ref>''Bacterial and Mycotic Infections in Man ''</ref> (۱۹۴۸)، ''پاستور و پزشکی جدید''<ref>''Pasteur and Modern Medicine''</ref> (۱۹۶۰) و ''انسان، پزشکی، و محیط''<ref> ''Man, Medicine and Environment''</ref> (۱۹۶۸).

<br/> <!--20171400-->

[[Category:پزشکی]] [[Category:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]]