دی لوییس، دانیل (۱۹۵۸): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
دی‌لوئیس، دانیل (۱۹۵۸)(Day-Lewis, Daniel) [[پرونده:20250200.jpg|بندانگشتی|دانیل دی لوییس]] | |||
بازیگر انگلیسی. با بازی در ''لباسشویی سکه‌ای زیبای من''<ref>''My Beautiful Laundrette'' | بازیگر انگلیسی. با بازی در ''لباسشویی سکه‌ای زیبای من''<ref>''My Beautiful Laundrette'' | ||
</ref> و ''اتاقی با یک چشم‌انداز''<ref>''A Room With a View''</ref> (هر دو ۱۹۸۵) به‌شهرت رسید و برای بازی در ''پای چپ من''<ref> ''My Left Foot''</ref> (۱۹۸۹)، در نقش نقاشی مبتلا به فلج مغزی، برنده جایزۀ اسکار شد. دی ـ لوئیس بازیگری است با توانایی ایفای نقش‌های گوناگون. از دیگر فیلم‌های اوست: '' | </ref> و ''اتاقی با یک چشم‌انداز''<ref>''A Room With a View''</ref> (هر دو ۱۹۸۵) به‌شهرت رسید و برای بازی در ''پای چپ من''<ref> ''My Left Foot''</ref> (۱۹۸۹)، در نقش نقاشی مبتلا به فلج مغزی، برنده جایزۀ اسکار شد. دی ـ لوئیس بازیگری است با توانایی ایفای نقش‌های گوناگون. از دیگر فیلم‌های اوست: ''سبکی تحمل‌ناپذیر هستی (بار هستی)''<ref> ''The Unbearable Lightness of Being''</ref> (۱۹۸۷)، ''آخرین موهیکن‌ها''<ref> ''The Last of the Mohicans''</ref> (۱۹۹۲)، ''عصر بی‌گناهی''<ref> ''The Age of Innocence''</ref> (۱۹۹۳)، ''به نام پدر''<ref> ''In the Name of the Father''</ref> (۱۹۹۳)، ''کوران حوادث''<ref> ''The Crucible'' </ref> (۱۹۹۶)، و ''مشت‌زن''<ref>''The Boxer'' </ref> (۱۹۹۷). دی ـ لوئیس از پیروان مکتب بازیگری متد<ref>Method</ref> است و برای ایفای هر نقش مدتی طولانی صرف آمادگی می‌کند؛ مثلاً برای بازی در فیلم ''پای چپ من'' آموخت که چگونه با انگشت پایش نقاشی کند و برای فیلم ''به‌نام پدر'' حدود سیزده کیلو وزن کم کرد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۴
| دانیل دی لوییس Daniel Day-Lewis | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۵۸م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | لباسشویی سکه ای زیبای من، اتاقی با یک چشم انداز (هر دو ۱۹۸۵)، در پای چپ من (۱۹۸۹) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | برنده جایزه اسکار |
دی‌لوئیس، دانیل (۱۹۵۸)(Day-Lewis, Daniel)
بازیگر انگلیسی. با بازی در لباسشویی سکه‌ای زیبای من[۱] و اتاقی با یک چشم‌انداز[۲] (هر دو ۱۹۸۵) به‌شهرت رسید و برای بازی در پای چپ من[۳] (۱۹۸۹)، در نقش نقاشی مبتلا به فلج مغزی، برنده جایزۀ اسکار شد. دی ـ لوئیس بازیگری است با توانایی ایفای نقش‌های گوناگون. از دیگر فیلم‌های اوست: سبکی تحمل‌ناپذیر هستی (بار هستی)[۴] (۱۹۸۷)، آخرین موهیکن‌ها[۵] (۱۹۹۲)، عصر بی‌گناهی[۶] (۱۹۹۳)، به نام پدر[۷] (۱۹۹۳)، کوران حوادث[۸] (۱۹۹۶)، و مشت‌زن[۹] (۱۹۹۷). دی ـ لوئیس از پیروان مکتب بازیگری متد[۱۰] است و برای ایفای هر نقش مدتی طولانی صرف آمادگی می‌کند؛ مثلاً برای بازی در فیلم پای چپ من آموخت که چگونه با انگشت پایش نقاشی کند و برای فیلم به‌نام پدر حدود سیزده کیلو وزن کم کرد.