رمان نو

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

رمان نو (nouveau roman)

شکل ادبی تجربی. رمان‌نویسان فرانسوی همچون آلن روب ‌گریه[۱] و ناتالی ساروت[۲] آن را در دهۀ ۱۹۵۰ پدید آوردند. این نویسندگان به‌شیوه‌های گوناگون در‌پی نادیده‌گرفتن شخصیت[۳]، پیرنگ[۴]، و ذهنیت نویسنده بودند تا جهان را به‌منزلۀ شیئی در ذات خود منسجم و مطلق تصویر کنند. شاهد پنهان[۵] (۱۹۵۵)، اثر روب‌ـ‌گریه، و کیهان‌نما[۶] (۱۹۵۹)، نوشتۀ ساروت، از نمونه‌های موفق رمان‌نو به‌شمار می‌روند. میشل بوتور[۷]، کلود اولیر[۸] و مارگریت دوراس[۹] در پدیدآوردن این قالب داستانی سهیم بودند. رمان‌نو را به‌سبب نادیده‌گرفتن روش‌های سنتی «ضد رمان[۱۰]» نیز نامیده‌اند.

 


  1. Alain Robbe-Grillet
  2. Nathalie Sarraute
  3. character
  4. plot
  5. Le Voyeur
  6. Le Planetarium
  7. Michel Butor
  8. Claude Ollier
  9. Marguerite Duras
  10. anti-novel