زباله خطرناک
زُبالۀ خطرناک (hazardous waste)
مواد زائد ناشی از صنعت و مواد خطرناک برای محیط زیست یا مردم ساکن در حوالی واحدهای صنعتی. برخی از زباله‌های خطرناک عبارت‌اند از ضایعات پرتوزا (رادیواکتیو)[۱]، رزین‌های اسیدی[۲] باقی‌مانده‌های آرسنیکی[۳]، باقی‌ماندۀ نمک‌های سخت‌کننده[۴]، سرب حاصل از اگزوز خودروها، جیوه[۵]، لجن‌های غیرآهنی[۶]، حلال‌های آلی[۷]، آزبست[۸]، حلال‌های کلر[۹]، و آفت‌کش‌ها. آثار انباشتی ضایعات سمی در طول زمان، از چند ساعت تا چند سال، بروز می‌کنند و تهدیدی جدی برای ثبات اکولوژیکی[۱۰] گیاهان‌اند. تحقیقات دربارۀ چگونگی دفع یا بازیافت این مواد، با لحاظ‌کردن صرفۀ اقتصادی، ادامه دارد. طی نشست بازلِ سازمان ملل[۱۱]، دربارۀ جابه‌جایی زباله‌های خطرناک و عبور آن‌ها از مرزها توافق به‌عمل آمد و ممنوعیت کامل انتقال زباله‌های خطرناک از ۲۵ کشور صنعتی عضو «سازمان همکاری اقتصادی و توسعه[۱۲]» (اُ ای‌سی‌دی) به همۀ کشورهای غیرعضو به‌تصویب رسید. این ممنوعیت بی‌درنگ برای اجرا ابلاغ شد و مقرر شد که در ۱۹۹۷ کل عملیات حمل و نقل با اهداف بازیابی را شامل شود.