سبب

سَبَب

(به‌معنی ریسمان؛ آنچه که به‌واسطۀ آن به مقصود رسند) در اصطلاح فلسفه، با اندکی تفاوت به‌معنی علت استعمال شده و فرق آن با علت در دو امر است: ۱. سبب چیزی است که شیء به‌واسطۀ آن به‌وجود می‌آید، برخلاف علت که شیء بی‌واسطه از آن موجود می‌شود. ۲. معلول بدون شرط از علت به‌وجود می‌آید برخلاف سبب که معلول با لحاظ شرط از آن پدید می‌آید. بنابراین سبب شرط‌العله است. سبب در اصطلاح فلسفی بر دو گونه است: الف. سبب تام که درین معنی مترادف علت است؛ ب. سبب غیرتام که شرط وجود مسبَّب است.