سبت

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

سَبْت (Sabbath)

(در عبری، شَبات به‌معنی استراحت) هفتمین روز هفته که خداوند در عهد عتیق فرمان داد آن را مقدس بدارند و در این روز استراحت کنند. یهودیان آن را از غروب جمعه تا غروب شنبه می‌گیرند و مسیحیان آن را برابر یکشنبه (و بعضی فرقه‌های مسیحی برابر شنبه) می‌دانند. گروهی از مسیحیان یکشنبه را روز اول هفته می‌شمارند و با این حال آن را برابر سبت می‌گیرند زیرا، به استناد روایات، رستاخیز مسیح در این روز اتفاق افتاده است. در قرآن نیز به این آیین یهودی اشاره شده است و از گروهی از یهودیان نام برده شده که حرمت این روز را رعایت نمی‌کردند و به نفرین الهی دچار شدند (اصحاب السبت) (نساء، ۴۷). واژۀ شنبه در زبان فارسی از همین کلمه سبت گرفته شده است.