سراجی

سَرّاجی
از مشاغل سنّتی در ایران. منظور از سرّاجی ساختن و فروش اسباب و لوازم چرمی، مانند کیف و کمربند و دستکش و در دوره‌های پیشین زین اسب و ننوی بچّه بوده است. سرّاجان از دیرباز در بازارهای سنّتی، راسته‌‌ای مجزّا و خاص خود داشته‌اند. شماری از مهم‌ترین ابزارهای سرّاجی، تا پیش از ورود ماشین‌دوخت و دیگر آلات و ابزار مدرن, عبارت بود از درفش، مُشته، دمی (ابزاری شبیه کف اتو), تنگ (ابزاری گیره‌مانند)، فشار (ابزاری پِرِس‌مانند)، گاز (ابزاری شبیه انبردست)، چکش، سُنبۀ سوراخ‌کن، قیچی، گَزَن، میخ‌چین و کُنده (بریدۀ تنۀ درخت که از آن چون سِندان بهره می‌بردند). راستۀ معروف سرّاجان تهران، در ضلع جنوبی راستۀ مسگرها (← مِسگری) و صحّاف‌ها (← صَحّافی و تجلید سنتی) واقع است.