سلطان بن سیف

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

سلطان‌ بن‌ سیف

(ملقب به صاحب کاف) دومین امام (۱۰۵۹‌ـ‌۱۰۹۱‌ق)‌ و حاکم‌ اباضی‌ عُمان‌ از سلسلۀ‌ یعربی‌. پس‌ از مرگ‌ پسرعمویش‌، امام‌ ناصر بن‌ مرشد، به‌ امامت‌ و حکومت‌ رسید. پس‌ از گذشت‌ چند روز از بیعتش‌، به‌ مقابله‌ و اخراج‌ پرتغالی‌های‌ اشغالگر از عمان‌ پرداخت‌ و پس‌ از نبردهای‌ متعدد آن‌ها را از کشورش‌ و سواحل‌ عمان‌ بیرون‌ کرد. سپاهی‌ قدرتمند و نیروی‌ دریایی‌ توانمندی‌ تأسیس‌ کرد و به‌کمک‌ آن‌ به‌ مراکز پرتغالی‌ها در بلاد هند و سواحل‌ افریقا حمله‌ برد و‌ لنگه‌، هرمز و بحرین‌ را برای‌ مدتی‌ تصرف‌ کرد. با غنایم‌ به‌‌دست‌‌آمده‌، قلعۀ‌ نزوا را ساخت‌. عمان در دورۀ حکومت او رو به آبادانی نهاد.