سنجرانی
سَنجرانی
طایفۀ بلوچ ایرانی، از طوایف توخی، ساکن نواحی میانکنگی و چخانسور در سیستان. پس از تعیین مرزهای ایران و افغانستان، به‌دست هیئت انگلیسی در آخرین سال‌های قرن ۱۹ و آغاز قرن ۲۰، ناحیۀ چخانور در خاک افغانستان قرار گرفت و بعضی از سنجرانی‌ها، تابع دولت افغانستان شدند. امروزه بسیاری از سنجرانی‌ها در شهرستان زابل و مناطقی نظیر میانکنگی سکونت دارند. جمعیت سنجرانی‌ها در آغاز قرن ۱۴ق/۲۰ بالغ بر ۲ هزار خانوار بود. سنجرانی‌ها ظاهراً در اوایل قرن ۱۳ق/۱۹ به سیستان آمده‌اند. خان‌جهان سنجرانی پس از اقامت در کناره‌های هیرمند و هامون در اطاعت حاکم چخانور درآمد. ابراهیم‌خان سنجرانی پسر خان‌جهان، پس از مدتی بر حکومت چخانور دست یافت و پس از پنجاه و چند سال حکومت در ۱۳۰۹ق/۱۸۹۲ درگذشت. خان‌جهان سنجرانی پسر ابراهیم‌خان در سال‌های انقلاب مشروطیت ایران ساکن روستای سیادک در میانکنگی بود. در همین سال‌ها طایفۀ سارانی به سنجرانی‌ها پیوست.