سور
سُور
(در لغت به‌معنی دیوار تعیین‌کنندۀ حدود شهر‌های قدیم) در اصطلاح منطق لفظی که پیش از موضوع، می‌آید و کمیّت افراد موضوع را تعیین می‌کند. مثل «هر» در قضیۀ «هر انسانی حیوان است» و «بعض» در قضیۀ «بعض انسان‌ها نویسنده هستند». به قضیه‌ای که دارای سور است، مسوّره و محصوره می‌گویند.