نمایش مبدأ برای سوزنی سمرقندی، محمد (نسف ۴۸۲ـ۵۶۹/۵۶۲ق)


سوزَنی سمرقندی، محمد (نسف ۴۸۲ـ۵۶۹/۵۶۲ق)<br>

{{جعبه زندگینامه
|عنوان =محمد سوزَنی سمرقندی 
|نام =
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=نسف 482ق
|تاریخ مرگ=569/562ق
|دوره زندگی=
|ملیت=ایرانی
|محل زندگی=خراسان قدیم
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =شاعر
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار  =دیوان اشعار
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =ادبیات فارسی
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}<p>شاعر ایرانی. ادعا می‌کرد نسبش به سلمان فارسی می‌رسد. در بخارا درس خواند. در جوانی به سمرقند رفت و بسیاری از بزرگان دربار آن‌جا را مانند ارسلان‌خان محمد بن سلیمان و فرزندش محمود، از شاهان آل افراسیاب، و سلطان ‌سنجر و اتسزبن خوارزمشاه را مدح گفت. زبان عربی را نیک می‌دانست. استفادۀ فراوان از مفردات ترکی در سروده‌هایش نشان می‌دهد که این زبان را نیز به‌خوبی می‌دانسته است. شاعری بدزبان، و هجاگو بود و بسیاری از معاصرانش مانند سنایی و نظامی را به زخم زبان آزرد؛ اما در هجو، معانی خاص پدید آورد و مفاهیم رکیک را با اسلوبی استادانه به نظم کشید که در خور اعتناست. گویند در اواخر عمر نادم شد و اشعاری در توبه و موعظه سرود. اشعار جدی او بیشتر در قالب قصیده است و در شیوۀ سخن از عنصری و فرخی پیروی می‌کرد. ''دیوان سوزنی'' به کوشش ناصرالدین شاه حسینی به‌چاپ رسیده است (۱۳۳۸ش).</p>
<br><!--25274000-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]]