شال و انگشترکنان
شال و انگشترکنان
(یا: شیرینی‌خوران؛ شربت‌خوران) در آداب و رسوم ایرانیان، رسمِ نشان‌کردنِ دختر، پس از بله‌بُران در مجلسی زنانه به شال و انگشتر. صبح روزی که هنگامِ غروبِ آن مراسمِ شال و انگشترکنان برگزار می‌شد خانوادۀ داماد، طاقه‌ای شالِ پیچیده در بقچه‌ای از مخمل یا ترمه یا اطلس، شاخه‌ای نبات، چند کلّه‌قند، خوانچه‌ای شیرینی و اندکی میوه بر طبقی می‌نهادند و به خانۀ عروس می‌فرستادند. پسینگاه چند زن به خانۀ عروس می‌رفتند و با تشریفاتی مسن‌ترین زن خانوادۀ داماد، که حکماً زنی یک‌بخته (زنی که هوو نداشت) بود، انگشتری بر دستِ عروسِ آینده می‌کرد و شالی بر دوش او می‌انداخت و زنان به پایکوبی کِل می‌زدند و دست‌افشانی می‌کردند و پس از آن شربت و شیرینی می‌خوردند.