شبوه

شَبْوه

شهری باستانی در وادی عرمه، در جنوب شبه‌جزیرۀ عربی، واقع در یمن. شبوه پایتخت دولت قدیم حضرموت و از مواضع مهم راه ادویه و تجارت بین مصر و هند بود. تاریخ سکونت در آن‌جا به هزارۀ اول پیش از میلاد می‌رسد و تا قرن‌های ۲ و ۳‌م همچنان آباد بوده است. با رواج تجارت دریایی، این شهر روبه انحطاط نهاد و رفته‌رفته متروک و در زیر شن و ریگ مدفون شد. اما‌مان یمن خود را جانشینان ملوک حمیر و صاحب آن می‌دانستند. نخستین‌بار باستان‌شناسان فرانسوی کاوش در این محل را آغاز کردند (‌۱۹۷۶‌ـ‌۱۹۷۷) و با انتشار نتیجۀ تحقیقات ایشان (۱۹۸۷) معلوم شد که شالودۀ خانه‌های شبوه از گِل و سنگ بوده است. مقابری مستحکم با سنگ و سقف چوبین، به شکل غار، نیز یافت شده است. این شهر با حصار و برج‌های دیدبانی مراقبت می‌شد. تعدادی ظروف سفالین منقش و شماری مهره‌های فلزی هم تاکنون به‌دست آمده است.