شیخ عطار، آرامگاه
شیخ‌عَطّار، آرامگاه
آرامگاه فرید‌الدین ابوحامد محمدبن ابراهیم عطار نیشابوری. این بنا بنیانی مربوط به پیش از دورۀ تیموری داشت؛ امیرعلی شیر نوایی در زمان سلطان حسین بایقرا، این مقبره را برجای آن ساخت. در دورۀ محمد‌شاه قاجار، نیرالدوله، فرمانفرمای خراسان، این بنا را تکمیل و مرمت کرد. آرامگاه شیخ عطار از 1322ش کاملاً مرمت شد. بنا، قاعده‌ای به‌شکل هشت‌ضلعیِ منتظم، و فضای گنبد‌داری در میانه دارد . هشت ایوانچه در پیرامون این فضا قرار گرفته، که به محوطۀ بیرونِ بنا روکرده‌اند. گنبد مرتفع و گِریو آن، پوششی از کاشی با زمینۀ فیروزه‌ای دارد. بر جرز‌ها، پشت‌بغل‌ها، و لبۀ بام نیز تزیینات کاشی‌کاری دیده می‌شود که مربوط به مرمت دورۀ اخیر است.